Maskers

Ik kom net terug van de logos hope. hier ben ik samen met de oudste kinderen van Hebron geweest. Malaika, Jason, Raynold en Raylison. Er was een jeugd event bij de logos hope. Dit ging over identiteit. Er werd gedanst, gezongen, gepreekt, filmpjes vertoond en grappige dingen gedaan. Dit werd afgewisseld met interviews en getuigenissen van de actors. Ik vond er zelf een sfeer hangen van een gezonde identiteit vol liefde. Dat trof me.

Zoals ik al zei, het ging over identiteit. En wat er gezegd werd komt veel overeen met waar ik zelf de laatste paar dagen over nadacht als het gaat om mijn eigen leven. Tegenover een gezonde identiteit vanuit een openbaring van de liefde van God staat vaak dat men hun identiteit ontleent aan andere mensen. Op een gezonde of minder gezonde manier. Natuurlijk zeggen andere mensen terecht iet over wat je kan en bent, maar God legt de bodem daaronder in wat Hij over je zegt. Dat is het fundament.

Een meisje vertelde hoe ze verschillende maskers droeg. Misschien beter gezegd, verschillende identiteiten had. Het goede Christelijke meisje in de kerk, tegenover de feestbeest bij de nietchristelijke vrienden. Het gehoorzaamde jongste meisje thuis, tegenover de popular girl op school.

En ik herken dat. Soms ben ik zo op het slechte pad met dingen die ik zeg, denk of doe. Tegenover de brave goede Christen die ik probeer te zijn. De jongen die doet waar die zelf naar verlangt tegenover iemand die de hele Bijbel bij wijze van spreken uit zijn hoofd kent.

En deze verschillende identiteiten zetten me wel eens klem. Ik probeer de slechte kanten te overwinnen. Daar doe ik hard mijn best voor. Jaar in jaar uit. Maar dat lukt niet. Niet beseffende wat het einde van Romeinen 7 en het begin van Romeinen 8 zeggen.

Jezus heeft ons verlost hiervan. Ik hoef zelf niet meer een christelijk leven te bouwen. Een christelijke identiteit te maken. Mijzelf te overwinnen. Dat heeft Jezus gedaan. Romeinen 8 leert ons dat Jezus, door in een zondig lichaam te komen, het lichaam van de zonde overwonnen heeft. Waarom heeft dit zo lang geduurt voordat ik dit begin te pakken. Na jaren dit bijna elke zondag te horen.

Het is moeilijk uit te leggen wat er gebeurd. Maar alle buitenkant begint te verdwijnen. En dat ik begin vanuit mijn hart te leven. Dat houdt ook in dat alles wat verstopt zat achter mijn christelijke buitenkant ook meer naar buiten komt. Regelmatig zonde en verkeerde gedachten. Maar ik weet nu dat Jezus diegene is die me daarin verder brengt. Zoals Romeinen 7 dat zo duidelijk zegt. Niet ik.

Ik hoef niets hoog te houden. Niet voor God, niet voor mezelf niet voor andere mensen. Ik hoef niet iets te bereiken, iets te zijn, iets te kunnen, of heilig genoeg zijn. Jezus is alles wat ik ooit zou willen zijn. En hoe meer ik Hem verheerlijk om wie Hij is en wat Hij voor mij gedaan heb, des te meer begin ik daar zelf ook vol van te worden.

Misschien is het een lastig verhaal omdat ik moe ben en het is al laat. Maar het komt hierop neer. Stop met proberen Christelijk te zijn, en zie alleen maar op Jezus liefde, goedheid en bovenal, verbrachte werk. Laat al het andere echt los. De Heilige Geest zal mij en jouw van binnenuit veranderen.

God woont in Jouw,
Ondanks je nog niet zo heilige leven.
Hij begon al in je te wonen vanaf je eerste moment dat je Jezus aannam.
toen was je nog minder braaf waarschijnlijk.
God woont in mij.
Niet omdat ik zo goed ben.
Maar omdat Jezus zo goed is.
En omdat de Vader me liefheeft.

Veel zegen,
Matthijs

Nieuwsbrief

Ik heb al heel wat vraag naar mijn nieuwsbrieven gehad. Wanneer gaan die nou komen? Matthijs, die moet je nu echt eens typen!!

Die nieuwsbrieven typen was best wel een lastige klus voor mij. Ik merkte dat de hoge eisen die ik eraan stelde het lastig maakt om te beginnen of ze verder af te maken, en bovendien zat ik helemaal niet met mijn hoofd in Nederland maar op Curacao. Het is dan best lastig om tussen alle dingen die er op je af komen tijd en ruimte in je hoofd te maken voor nieuwsbrieven.

Maar ik wil het wel alsnog gaan proberen. Dus wanneer ik weer een dagdeel vrij heb dan ga ik er eens aan typen en dan kunnen jullie na een half jaar eindelijk gaan genieten van mijn eerste nieuwsbrief.

Groetjes Matthijs

Veel te schrijven, weinig tijd...

Er is heel veel te schrijven en te vertellen. Maar ik heb gewoon echt weinig tijd daarvoor. Dus vandaar dat de berichten lang op zich laten wachten.

Maar ik zal mijn best doen om in de aanstaande tijd een bericht te gaan typen over de vakantie met mijn vader, de conferentie met wilkin van de kamp, de maandvieringen, het concert met Kees Kraaijenoord, de logos Hope, ontwikkelingen in de Kerk op Curacao, De Jeugdkerk, Wat hebron dingen, en gemis van Nederland.

Nou, dat zijn weer 9 blogs die op de planning staan. Wanneer ik er aan toe kom weet ik niet maar hoe het in de gaten.

Groetjes Matthijs

Bon Pasku a un Felis Aña nobo.

Vanuit het verre Curacao ook een kerstgroet. Fijne Kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar!! Best apart om op kerstavond te uit eten bij Kura Hollanda, buiten, met 's nachts zo'n 30 -32 graden. We hebben heerlijk gegeten. Maar persoonlijk heb ik de inhoud een beetje gemist. De kerstboodschap. De boodschap van Jezus' komst naar de aarde. Daarom ga mijn ideeën daarover maar wat op mijn weblog schrijven.

Ik ben zo blij met Jezus' komst naar de aarde. Zoals de mensheid gemaakt werd in het Paradijs voor God omdat Hij zijn liefde wilde delen, omdat Hij gemeenschap wilde hebben met de mens, zo kwam de Koning der Koningen op aarde om te dienen. Om te geven. De laatste jaren zijn bij mij persoonlijk de ogen van mijn hart open gegaan voor de liefde van God. En ik dacht altijd dat Jezus kwam voor de eer van God. Zodat de mensen weer God konden dienen, en dat de Hemel weer vol zou zijn. Zodat God de Vader weer de eer zou krijgen. Maar Johannes 3 leert ons dat dat het de Liefde is die Jezus naar de aarde bracht. Liefde die geeft. Liefde die dient, liefde die de ander op het oog heeft. God had ons op het oog met zijn komst naar de aarde. God wilde mij redden. God wilde mij zegenen. God wilde graag gemeenschap met mij. Hij deed dat niet de wereld te veroordelen, maar door haar te redden. (Joh 3:17, 18)

Echt, ik ben zo enthousiast over de liefde van God. Dank U wel Jezus, dat U naar de aarde bent gekomen, zodat wij in de Hemel kunnen komen. Dat U als koning bent gaan dienen, zodat wij als dienaars kunnen gaan Heersen zoals U het oorspronkelijk ook bedoeld had, Dank U, dat U arm bent geworden, zodat wij rijk zijn in U. Jezus dank U wel dat U als Baby gekomen bent, zodat U in alles mee kunt lijden.

Ik hou van U omdat U mij eerst heeft liefgehad.

MF

Feeling a Stranger

Hallo Allemaal,

Weer een berichtje uit het verre Curacao. Tenminste, dat begin ik nu eindelijk na 5 maanden te voelen. Ik heb eigenlijk nog geen moment het besef gehad van de afstand ten opzichte van Nederland en het gevoel dat ik ver van huis ben. En nu, begin ik me een beetje een vreemdeling te voelen. Anders dan de Antilliaanse Cultuur, al is het alleen al in taal, met collega's in huis die heel lief zijn, maar niet mijn intiemi. Al is het alleen al omdat hij bijna allemaal vrouwen zijn.

Het is dan zo ontzettend mega bemoedigend als er mensen zijn die tegen je zeggen. Ons huis is ook jouw thuis. Kom maar gezellig vaak langs. En we zijn betrokken op je een houden van je. Ik was echt zo ontzettend bemoedigd vandaag. Ik stond heel erg perplex.

Echt God weet wat ik nodig heb.

Danki Dios. Bo ta gracia pa mi.

Concert

Een tijdje terug heb ik gespeeld in een concert en ik heb nog steeds niet echt verslag daarover gedaan. En dat is wel zeker te moeite waard. So here it is…

Ik denk dat het begin oktober was dat ik gevraagd werd om te spelen voor een optreden. Ik had echt werkelijk geen flauw idee waar het over ging. Op dat moment wist ik niet echt een goede reden om nee te zeggen. Ik voelde eigenlijk nee in mij opkomen omdat ik in die fase best in een heftige tijd zat en ik wilde er niet meer bij, maar eigenlijk vond ik het ook wel weer leuk, en voor ik het wist zei ik ja. De training begon twee dagen later al, dus we zijn hard aan het trainen gaan. Elke dinsdag en elke donderdag trainen. Sow, dat is best wel veel. En dat voor twee nummers. Ik had nog niet zoveel ervaring met zulk soort optredens. Met het bandje waar ik Nederland in zat trainden we liederen 3 keer ofzo, en dan konden wel het wel. Maar Hier hebben we heel wat uren geoefend voor 2 liederen. Ik had voor mezelf besloten dat ik elke dinsdagavond erbij wilde zijn, maar dat ik de donderdag er alleen bij ben als ik echt kan, en energie over heb. Ik ben er uiteindelijk 1 keer geweest op donderdag volgens mij.

Het is overigens best apart om benaderd te worden voor zo'n optreden. Te meer toen ik ging zien hoe professioneel het moest zijn, en de andere muzikanten ook waren. Ik kan zelf aardig gitaar spelen maar ik ben niet echt professioneel ofzo. En John had me maar één keer horen spelen. Echt leuk, om hier dan voor gevraagd te worden.

Het team was geweldig. Geweldige mensen, geweldige muzikanten en een honger naar God. Er was echt een eenheid in het team, en een eenheid in verlangen. We deden het allemaal voor God. Misschien dat dit de belangrijkste reden was van onze eenheid, want in de karakters en achtergronden zat dit zeker niet. We hadden een zeer diverse groep. Maar we vonden echt elkaars hart in de muziek, en in het verlangen God te dienen.

Voor John was dit ook heel belangrijk. Het ging niet alleen om resultaat maar ook om de honger naar God, het karakter, de trouw in de training en al dat soort dingen meer. Ik heb best veel respect om op basis daarvan keuzes te blijven maken ondanks dat de druk voor professionaliteit op je drukt. Een voorbeeld; Er zou ook een brass sectie zijn. Met toeters en blazers. Maar deze jongens hadden een houding van 'wij hoeven niet op de training te komen, we zijn professioneel, geef ons de bladmuziek en wij spelen mee'. Ongetwijfeld zouden ze heel goed gespeeld hebben maar omdat het door John beleefd wordt als een geestelijke taak, wordt deze attitude afgewezen en mochten ze niet meespelen. Dan maar iets minder, maar wel op een manier waar John achter kan staan.

Hij was een goede en geduldige Music director. Hij wist wat hij wilde, legde aan de ene kant de lat hoog, maar wel in alle mildheid en rust. Het was mooi om zo met elkaar aan de kwaliteit te werken. Ik heb het oefenen ook wel ervaren als dienen. Soms dan had ik mijn part al wel 100 keer gespeeld maar dan nog speelde ik het voor de andere partijen die nog stukjes moesten leren. Op andere momenten was het weer andersom. Voor jezelf kan je een training overslaan omdat ik het dan toch al ken, maar daar komen de anderen niet verder mee. Je bent met elkaar

Het optreden ging geweldig goed vond ik. We hebben veel reacties gehad zoals 'waarom speelden jullie maar twee nummers', en 'ik heb maar 1 negatief punt, het was te kort'. Ik hoorde dat we vervolgens weer voor een aantal andere concerten zijn gevraagd om daar in het voorprogramma te spelen. Maar het exacte weet ik daar niet van. Dat komt nog wel.

Na het optreden hebben wel elkaar weer opgezocht om te bidden, en onze ervaringen te delen van die avond. Dat was echt een fijne avond. Het kwam bij ons allemaal naar boven dat we de samenwerking erg prettig vonden.

Ja, ik ben er erg blij mee en met de contacten die het heeft opgeleverd.

Gisteren ben ik nog even bij John en gezin geweest. Het was heel fijn. Bemoedigend om hier op Curaçao mensen tegen te komen die zo gelijk gezind zijn. Want die zijn er op Curaçao verder niet heel veel onder de lokale bevolking vind ik.

Veel zegen,

Matthijs

Betere berichten

Hallo Allemaal,

Bedankt voor jullie medeleven de afgelopen periode. Het was uit mijn berichten wel te merken dat het wat minder goed ging, soms ook wel wat slecht. Maar jullie hebben dat allemaal goed opgemerkt en ik heb diverse momenten ook gebed gemerkt. Dat is echt krachtig. Soms dan wordt ik wel eens ineens op andere gedachten gebracht vanuit het niets. Of wordt ineens mijn focus op andere dingen verschoven. En dan denk ik, er is nu vast iemand voor me aan het bidden. Heel fijn is dit.

Op dit moment is de moeilijke tijd volgens mij achter me. Het gaat nu in ieder geval goed, Ik zie het zonnetje weer helemaal schijnen. Ook al zit die nu achter de wolken en regent het.

Maar bij deze even een paar update's over dingen die de afgelopen tijd speelden.

Het autoongeluk is uiteindelijk goed afgelopen. De tegenpartij is verantwoordelijk gesteld en wij hebben alles vergoed gekregen. Dit is echt een zegen. Scheelt heel veel ellende. En ik heb nog geen politie gezien dus die verwacht ik eigenlijk ook niet meer. De auto is inmiddels ook al klaar, best heel snel voor op dit eiland, dus we kunnen er weer mee karren. Hij rijdt als een trein. Inmiddels is er wel weer een andere auto total loss, dat is dan weer jammer. Maar daarvoor komt een nieuwe.

Wat betreft Marijke. Daar ben ik inmiddels wel klaar mee, het is over. Dat scheelt heel veel verdriet, pijn en moeite. Ook wat betreft de toekomst laat ik dat los. Het was heel verwarrend voor me, maar dat zei dan maar zo. We kunnen niet altijd zien en begrijpen hoe ons leven gaat.

Wat betreft mij gezondheid. Ik heb een fikse verkoudheid gehad met lange duur. Daar was ik ook een beetje knock-out door. Maar dat is nu weer over. Ik voel me ook fysiek weer prima. Ik heb daardoor de helft van de hoeveelheid slaap nodig. Heerlijk.

Mijn mentale gezondheid is ook weer prima. Ik pak weer veel dingen aan, ben alles aan het schoonmaken, opruimen en ik ben veel liever, geduldiger en vriendelijker tegen de kinderen en ik doe mijn werk gewoon beter. Er ligt nog wel veel werk wat ik moet doen. Wat ik eigenlijk de afgelopen maanden moest doen.

Het zoeken naar een Kerk ben ik ook weer meer aan het oppakken. Ik heb het niet super naar mijn zin bij de kerk waar ik naar toe ga meestal. Ik vind het wat lauw en saai. Ik mis een beetje de honger. Maar er heerst nog veel geest van slavernij in de kerken. Dat maakt het lastig om een kerk te vinden. Maar afgelopen zondag was ik wel bij een hele fijne kerk. Dat vond ik zeer prettig om daar te zijn. Dus daar ga ik me denk ik meer op richten. Het is wel allemaal papiaments. Maar er is gelukkig vertaling voor me.

Er is nog veel meer te vertellen, maar dat is weer voor de volgende blog. Mi ta bai baña. Oftewel, ik ga me douchen.

Veel zegen,

Matthijs

...mijn deel is de Heere...

Het gevoel van reizen...

Het is best apart thuis komen na een vakantie in Zuid-Afrika en Mozambique. De mooie mensen, de rode aarde, de blauwe luchten met daartegen de groene palmbomen. De armoede, de activiteiten, de immense grotten en de vrijheid en ongereptheid die je daar kan proeven is hartverwarmend. Het raakt een snaar in mijn hart. Wat is de wereld toch veel groter dan Veenendaal, wat zijn de mensen soms toch anders dan in Nederland, wat kan de natuur toch veel ruiger zijn dan wat ik tot nu gezien heb en wat is de cultuur toch veelzijdig aan de andere kant van de wereld. Het is dan best apart om weer in mijn oude vertrouwde treintje te bolderen door Nederland. Het land van de hoge maatlat, van de gladde snelwegen en een bakje friet in 3 minuten. Het land van de aangelegde bossen en strakke stoepranden. Het land van de efficiëntie en excellentie.

Ik moest er erg aan wennen. Ow ja, dit is Nederland. Hier moet ik me thuis voelen. Wat betreft natuur doe ik dat ook, wat betreft kerk doe ik dat voor het overgrote deel in Nederland redelijk, en wat betreft mentaliteit voel ik me slecht thuis. Zeg nou zelf, wat wil je graag. Met de hele stam een hengeltje pakken en je visje voor die dag vangen of werken aan de lopende band en je target aan palingen roken voor die dag. Op zoek gaan naar hout om je vuurtje te bouwen en stinkend naar rook je bedje in duiken of de hele dag aan de kassa zitten om je briketten te verkopen aan iedereen die zijn 12e BBQ van deze zomer houdt. Waar ik Nederland heel erg tegenaan loop is dat vooruitgangsdenken. Waarom moet alles beter, waarom moet alles pragmatisch, waarom moet alles efficient, waarom moet alles meer, sneller, goedkoper of juist duurder, comfortabeler, slimmer, kleiner of juist groter and so on...

Ja, het is echt verruimend om eens andere gedeelten van de wereld te zien. Niet blind te staren op dat wat 'vertrouwd' is maar meer te zien van hoe mensen leven. Het relativeert zo veel.

Ik zou erg moeten wennen wanneer ik weer in Nederland moet blijven. Maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Ik hoop wel dat ik de rest van mijn leven nog heel veel landen van de wereld zal zien. Want dat is inmiddels wel een verlangen wat in mijn hart is gaan leven.

Matthijs

30 oktober!

Ik ben gevraagd om op 30 oktober te spelen in het voorprogramma van Ingrid Rosario. Dat is een Christelijke Spaanstalige zangeres en ze is in de spaanstalige wereld nogal erg populair. Ze komt naar Curacao en ik zal in het voorprogramma meespelen. Best leuk.

Dagboek

Vandaag ben ik de hele dag ziek thuis geweest. Het is dan best een dag om na te denken. Te denken over waar ik nu sta, wat er gebeurd en waar ik heen ga. En als ik zo alles op een rijtje zet dan ben ik een heftige fase van strijd. Niet dat ik zelf zo hard moet strijden op dit moment maar er wordt heftige strijd om me gevoerd. Het autoongeluk, het ziek zijn, de heftige situatie rondom Marijke en mij, de afwijzing vanuit de kinderen, de innerlijke strijd in mijzelf, de twijfels over dingen die ik over God geleerd heb; het zijn allemaal dingen die op me af worden gevuurd. Met als doel om me onderuit te krijgen, mij van mijn focus af te leiden, mij minder vruchtbaar te laten zijn en het bijltje erbij neer te leggen. Ik moet zeggen, de verleiding was groot. Wat er met name erg inhakte is dat ongeluk en de fouten die ik daarbij zelf maakte. Daardoor had ik echt zoiets van, ik kan beter mezelf opsluiten in mijn kamer, want ik kan beter niet iets doen. Dat gaat niet goed komen. En ik zou graag naar Nederland gaan uit angst om de controle over de relatie met Marijke helemaal kwijt te raken. Iets wat ik juist moet leren, maar waar ik erg bang voor ben.In al die dingen komt er één dingen heel sterk op me af: vertrouwen. He brought me this far, so He will take me, all the way. Maar goed, de duivel kan alles uit de kast trekken wat hij wil, hij doet maar. God heeft mijn rechterhand gevat.

21 Toen mijn hart verbitterd was,

en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

22 toen was ik een grote dwaas en zonder verstand,

ik was een redeloos dier bij U.

23 Nochtans zal ik bestendig bij U zijn,

Gij hebt mijn rechterhand gevat;

24 Gij zult mij leiden door uw raad,

en daarna mij in heerlijkheid opnemen.

25 Wie heb ik (nevens U) in de hemel?

Nevens U begeer ik niets op aarde;

26 al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken,

mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig.

27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde,

Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat,

28 maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn,

de Here HERE heb ik tot mijn toevlucht gesteld,

en ik wil al uw werken vertellen.

Ik hoef nergens bang voor te zijn. God zelf heeft mij met zijn rechterhand gevat. Ergens anders in de Bijbel staat, met zijn Heilrijke rechterhand. Zijn arm voor redding, genezing en zegen.

God is goed, en het is goed nabij God te zijn.

Vervolg auto ongeluk en ziek

Op dit moment zit ik nog in spanning te wachten op het verdere proces van het auto ongeluk. En dan bedoel ik met name de aansprakelijkheidskwestie. In principe was ik in het gelijk gesteld. Maar de tegenpartij heeft dat ter discussie gesteld en nu is het nog een open vraag wie er in het gelijk wordt gesteld. Ik heb het sterke argument dat ik op een voorrangsweg reed. De tegenpartij heeft het sterke argument dat ik 55 reed waar ik, hoorde ik achteraf, 35 mocht. Dat is best een spannende situatie. Cees is er op dit moment achteraan aan het gaan, en ik ben benieuwd wat er uit komt. Graag jullie gebed voor deze situatie. Het is vrij vervelend.

Verder ben ik op dit moment ziek. Het sleept al 2 weken en het is hardnekkig. Ik ben nu 3 dagen vrij, en ik hoop in deze dagen een beetje bij te komen.

Groetjes Matthijs

Auto ongeluk

Vandaag had ik een auto ongeluk. Hoewel het niet mijn schuld was voel ik wel de gevolgen. Al dat regelwerk is heel vervelend. En de kans is groot dat de auto maanden uit de running is. Maar gelukkig weten we dat God daar doorheen altijd nog goed is en voor ons zorgt.

Matthijs

Mijn 'preekje' bij de doop.

Dit is het verhaal wat ik heb verteld bij de doop van Arjan. Het geld voor iedereen die gedoopt is over daarover nadenkt. Dus vandaar dat ik het hier graag op plaats.

Arjan,

Het oud IS voorbij gegaan, het nieuw IS gekomen. Ik ben zelf enorm onder de indruk geraakt het laatste jaar hoe definitief dat is. Het water waarin je in onder gegaan bent stelt een graf voor. Het graaf, waarin jij met Jezus begraven bent. Het betekend dood voor je oude leven, zodat het nieuwe kan komen.

Ik wil graag kort een aantal punten noemen die daar in het graf achter zijn gebleven en een aantal dingen waar je nu levend voor bent geworden.

Romeinen 6 zegt: Je bent dood voor de zonde en levend voor God

Romeinen 7 zegt: Je bent dood voor de wet, levend voor Christus

2 Korinthe 13:4 We zijn gekruisigd in zwakheid maar leven nu uit zijn kracht!

Romeinen 6:7 We zijn naar het recht vrij van de zonde.

Romeinen 6:8 We zijn met Christus gestorven zodat we ook met Christus zullen leven.

Galaten 2:19 19 Want ik ben gestorven door de wet en leef niet langer voor de wet, maar voor God. Met Christus ben ik gekruisigd: 20 ikzelf leef niet meer, maar Christus leeft in mij. Mijn leven hier op aarde leef ik in het geloof in de Zoon van God, die mij heeft liefgehad en zich voor mij heeft prijsgegeven. 21 Ik verwerp Gods genade niet; als we door de wet rechtvaardig zouden kunnen worden, zou Christus voor niets gestorven zijn.

Het is mijn gebed Arjan, dat jij en ik steeds meer zullen zien dat we rechtvaardig zijn, dat Jezus in ons leeft, dat we dood voor de zonde zijn en dood voor de wet. Je hebt nu een nieuw leven. Een leven dat niet meer in het teken staat van wet, zonde en dood. Maar dat in het teken staat van christus, nieuw leven, vriendschap met Hem en een vader die goed voor je zegt. Dat is leven in de intimiteit van God. Blijf daar dorstig naar vriend zodat je denken steeds meer en meer vernieuwd zal worden door wie je bent in Hem. De doop is daar een prachtig mooi beeld van.

Arjan gaat onder, Jezus komt boven!!

Matthijs

Dopen Arjan

Een aantal weken terug is Arjan gedoopt. Dit is een collega en goede vriend van mij die recent weer naar Nederland is vertrokken. Wat is het toch mooi en bijzonder om God zo aan het werk te zien. Arjan was door God aangesproken dat hij zich moest laten dopen. Hij begon er ineens over te praten een heel kort daarop gaf hij al aan dat hij zich liet dopen. Bijzonder! Als God tot je hart spreekt dan moet je. Dan ontstaat er zo'n drang van binnen dat het snel moet gebeuren. Zoals hij dat zelf zei.

Het is dan vervolgens ook heel bijzonder om de vraag te krijgen of ik hem wil dopen samen met Cees. Die vraag krijg ik niet dagelijks. Het is bijzonder om tot die groep van intimi gerekend te worden.

We hebben met elkaar een mooie dienst in elkaar gezet. Het

was heerlijk met elkaar. Zo aan het strand zingen, bidden, luisteren naar wat God door Cees wil zeggen en daarna dopen.

Ondertussen heb ik ook nog een stukje mogen delen over de doop. Over wat het inhoud en hoe diep dat gaat. Dat staat in volgende blog.

Vervolgens is dan de doop. Tja, hoe omschrijf je dat. Misschien is het wel net zoiets als dat je als man bij de bevalling van je vrouw staat ;-) Alleen dit is dan een Geestelijke bevalling. Het is echt bijzonder. Hoe meer je gaat zien hoe diep geestelijk iets het is, de doop, dan wordt het ook intenser om er in mee te werken.

Veel zegen,

Matthijs

Verdriet

Op dit moment ben ik niet zo actief met bloggen enzo. Ik ben erg verdrietig. Dat maakt me wat minder actief in het contact met Nederland.

Ik ben hier naartoe gegaan midden in soort relatie met Marijke. En dat is op zichzelf genomen al best pittig. Maar nu ik hier zit moet ik het steeds meer los gaan laten. Deels omdat God daarover duidelijk spreekt, deels omdat Marijke afstand neemt.

Dus graag jullie gebed hiervoor. Het is voor mij erg verdrietig, verwarrend en moeilijk. Waar kan ik op hopen en waar kan ik op bouwen? Toen Abraham Izaäk moest offeren wist hij dat God bij machte was hem uit de doop op te wekken, en Jezus die zijn leven gaf kon dat doen vanwege de heerlijkheid die voor Hem lag. Maar het is moeilijk om zulke dingen te zien wanneer ik er midden in zit. Dus bid voor mij.

Groetjes Matthijs

Koud

Toen ik op Curacao kwam had ik nooit verwacht dat ik nog het gevoel van koud zou kennen. Ik heb het hier steeds zou warm gehad. Maar zowaar heb ik de afgelopen dagen een paar keer gehad dat ik wakker werd en dat ik het gewoon koud had. Gek hè.

We gaan hier zo langzamerhand weer richting het regenseizoen. Ik ben benieuwd hoe dat hier zal zijn. Maar het lijkt me ook wel weer wat om hier in Curacao met warme chocolademelk en kaarsjes op de bank te zitten.

Verder geniet ik van het klimaat hier. Voor het klimaat hoef ik echt niet terug naar Nederland.

Druk, intensief en heftig

Hallo Allemaal,

De afgelopen weken waren voor mij druk, intensief en heftig. Ik heb veel gedaan, veel gewerkt, veel op me af gekregen in Hebron had veel activiteiten. Maar inmiddels ben ik (hopelijk) in een iets rustiger vaarwater beland. Ik heb het eigenlijk wel even hard nodig. Wat meer leven en wat minder geleefd worden.

Wat is er afgelopen tijd dan allemaal gebeurd: Nou, dat is teveel om op te noemen. Maandviering, verjaardag Jayo, taart maken voor en met Jayo, overdracht mentorschap Joey, Verslag schrijven over Joey, Relatie met Marijke voor 100% af leren sluiten, Vertrek van collega en intieme vriend Arjan, doop Arjan, gedragsproblematiek bij de kinderen, veel nieuwe collega's, heftige situatie bij Matthias en Anne (goede vrienden van mij hier op het eiland), nadenken over wat ik wil wat betreft kerk op Curacao, worstelingen met mezelf en al dat soort dingen meer.

Wie weet komen er morgen er weer langere verhalen over. Ik hoop het, en anders later deze week. Want ik heb weer paar dagen vrij.

Groetjes Matthijs

Waar ben ik nu mee bezig??

Hallo Allemaal,

Ik heb al een tijdje niets van me laten horen van mijn leven hier op Curacao. Soms dan ben ik in mijn hoofd druk bezig met denken, dan komt er niet zoveel op papier. Vaak komt dat weer wanneer ik zelf begin te begrijpen waar ik over nadenk en in zie in welke fase ik nu ben. Op zo'n moment zit ik nu dus het is weer tijd voor een verhaaltje.

De eerste inwerkmaanden heb ik wel gehad bij Hebron. Ik kan wel zeggen dat ik nu aardig weet hoe alles loopt en hoe ik mijn werk moet doen. De basisdingen, zoals hoe laat ze naar school moeten en wanneer er boodschappen gedaan worden, weet ik nu wel aardig en vragen wat minder aandacht. Daardoor is er in mijn hoofd meer ruimte om verder na te denken. Wat wil ik doen hier op dit eiland en wie wil ik zijn voor de kinderen, en voor de kerk.

Voor dat ik naar Curacao ging had ik heel erg sterk het verlagen om een soort Doorbrekers @ Home groep te beginnen op Curacao. Gewoon ontmoetingen met christenen onder elkaar waarin we voor elkaar strijden in de gebeden, geloven in Gods goedheid, radicale keuzes maken, in de bres springen voor Curacao, avondmaal houden met elkaar en alle andere dingen wat christenen gewoon zijn om met elkaar te doen. God heeft daarin heel bijzonder voorzien door de mensen die Hij op mijn pad heeft gebracht (zie vorige blog). Daardoor is het verlangen nog groter geworden. Ik zou zo graag in volle vuur en vlam willen zijn voor Jezus en van de kracht van de Heilige Geest en dit als een olievlek zien verspreiden over Curacao. Volgens mij broedden er ook wat dingen op Curacao. Maar daar kan ik nog een lange blog over schrijven. Al met al hoop ik echt op meer Geestelijk leven op Curacao. Passie voor Jezus en een leven uit de Heilige Geest.

Verder ben ik veel aan het nadenken over hoe ik voor de kinderen kan zijn. Wat hebben de kinderen nodig? Een vader! Maar dat ben ik niet voor ze. Zo wel, dan ben ik een hele trieste vader. Een vader die over een jaar weer doei zegt, zoals alle mensen die zeggen dat de kinderen kostbaar voor ze zijn. Een vader kan ik niet voor ze zijn. Niet biologisch, maar ook niet doordat ik weer vertrek. Toch wil ik zo goed als ik kan het Hart van God de Vader laten zien. En de kinderen liefhebben, vertrouwen (en dat is nogal revolutionair), supporten, meeleven, kwetsbaar zijn, en ze opweg helpen naar de volwassenheid. dit is best een training. De leiding nemen over een dag, of over de kinderen, is stukken makkelijker dan ze echt supporten, en één met ze proberen te worden. De dossiers doorlezen van je clienten is veel makkelijker dan een paar uur eerder bij muziekles komen en kijken wat ze kunnen.

Jullie mogen voor me bidden dat me ogen meer en meer open zullen gaan voor hun hart, hun denken, hun voelen maar ook hun pijn.

Zo, dit zijn wat dingen waar ik over nadenk, er zijn er nog wel meer maar het is nu eerst slaaptijd.

Liefs Matthijs

Diepe vriendschappen

God heeft me hier op dit eiland bijzonder gezegend met een aantal hele bijzondere contacten en vriendschappen. Ik kan niet voor een klein beetje omschrijven hoe waardevol en bijzonder deze vriendschappen zijn. Dit wil ik echt doorgeven als dankpunt. Op dit moment ben ik net terug van Matthias en Anne. Ik ben daar geweest samen met Tio Arjan. Met z'n vieren zijn we een heel intiem clubje geworden. Een van verlangen, dorstig naar God en de ontmoetingen bestaan daardoor ook veel uit zingen, bidden en praten over je leven met God. Niet op een manier zoals de ouderling zou doen, maar meer zoals een bouwvakker dat zou doen. Ruw, met een woordkeuze waar je de preekstoel niet mee op komt, maar echt en vol van God.

Verder zijn er nog een paar andere contacten waar ik heel blij mee ben. Of contacten waarvan ik verwacht dat ze heel belangrijk voor me gaan worden. Echt, dank God daarvoor. Dit is zo mooi.

Groetjes Matthijs

Zegen en Vloek

Vorige week maandag hadden we een teamavond met een thema wat me bijzonder aanspreekt. En geinspireerd door die avond in combinatie met wat Bijbelgedeelten waar ik zelf over nadenk ga ik nu een blog schrijven over zegen en vloek.

Als ik zou denken dat tegenslagen, en moeilijke situaties, van God komen, dan is zou ik het heel moeilijk vinden God te vertrouwen. Ik vertrouw hem juist in zijn liefde en zorg voor mij. In zijn mildheid, in zijn vriendelijkheid. Zijn goedheid en gunst. Ik bedoel dit niet lievig, zacht, zonder karakter, of als een sinterklaas. Nee, soms is God heel duidelijk over dingen. Maar ik vertrouw God dat Hij als een goede Vader voor me zorgt.

Het verbaasd me vaak dat er zo veel christenen zijn die nog leven met het idee dat onze daden iets afdoen aan de liefde van God voor mij, dat mijn daden ervoor kunnen zorgen dat Hij me straft, ziek maakt of kunnen zorgen dat ik niet genees. Dat is weer de andere kant van eenzelfde soort redeneren. En zeg niet dat dit alleen voorkomt in de traditionele kerken waar elke zondag de wet wordt voorgelezen en geleerd wordt dat ziekte en gezondheid, voor- en tegenspoed uit de hand van God voortkomen (zondag 10 HBC) maar ook de pinkster- en evangelie gemeenten staan bol van type gebeden, een bepaalde levensstijl, die de zegen of vloek vermeerderen of verminderen. Daarbij brengt ook bij deze kringen gehoorzaamheid vaak nog de zegen, en ongehoorzaamheid de vloek. De wet mag niet meer gelezen worden. Nee, tuurlijk niet, we leven onder de genade. Maar gehoorzaamheid brengt nog steeds zegen, en ongehoorzaamheid nog steeds vloek. Precies zoals de wet ons dat leert.

Het zit in de aard van mens om zo te denken. Mensen willen regels, mensen willen beloning, mensen willen een religie waarvoor ze iets moeten doen. Of het nu de islam is waar je meer goede werken gedaan moet hebben dan slechte daden, of het nu het boedisme is waarin je jezelf tot een steeds hogere fase van verlichting moet werken of dat het nu het kapitalisme is waarin je zelf je eigen God bent en alles voor elkaar moet fiksen, al deze geloven vinden gretig aftrek bij mensen. Aan de ene kant gaan mensen gebukt onder dit juk, aan de andere kant geloven mensen in een beter bestaan, maar dan moet ik er wel wat voor gedaan hebben.

Gelukkig is Jezus zo totaal anders. Hij kwam om te geven en is gestorven om te vergeven. Zijn leven was een grote zegen voor de mensen om Hem heen en zijn sterven nam de vloek weg die de zonde over de mensen bracht. Dit is zo de basis van het Christendom. Jezus, gestorven in plaats van ons. Heeft onze vloek gedragen want vervloekt is een ieder die aan het kruis hangt (Gal 3:23). Zodat wij leven konden hebben door Hem. Leven uit de Geest, zichtbaar in het vlees, gevend naar de mensen om ons heen.

Goed om hier op in te zoemen, want hoewel zoveel mensen beleiden dat Jezus plaatsvervangend geleden heeft, dat hij onze vloek op zich heeft genomen, blijven christenen geloven dat we opnieuw onder de vloek van God kunnen vallen. Ik betrap mezelf er zo vaak op. Als op gegeven moment ik schade maak aan een auto dan denk ik zou gauw dat het komt vanwege gedrag van de vorige dag ofzo. Echt, het zit er heel vaak, in hele kleine of grote dingetjes in, dat ik denk ik oorzaak en gevolg. Dit gebeurd vanwege zonden, of fouten of nalatigheid naar God toe. Maar dat is niet zo. Indien uw aardse vader u goede gaven geeft, hoeveel temeer niet je Hemelse Vader. Zou Hij die, zelfs zijn eigen Zoon gegeven heeft, je met Hem niet alle dingen schenken.

Tuchtigt God dan niet? Een veelgehoorde vraag door christenen. Moeilijke situaties worden al gauw onder de tuchtiging van God geplaatst. God tuchtigt zeker. Ik ken het heel goed. Wanneer je de weg van God niet gaat, dan gaat God met zijn liefdevolle, maar ook hele duidelijke stem tot je hart spreken, en dat gaat echt diep en is niet altijd makkelijk.
Even een klein voorbeeld met betrekking tot de relate van Marijke en mij. God tuchtigt niet door ons veel ruzie te laten hebben. Dat is gewoon een teken dat we niet bij elkaar horen of dat de duivel zijn zinnen op onze relatie gezet heeft. Maar God tuchtigt met zijn liefdevolle stem, Matthijs, die weg moet je niet in gaan. Zoals een goede, liefdevolle Vader met zijn kinderen omgaat.

Ik ben begonnen met de afbeelding: Een vloek mist ieder doel. Elke vloek van deutoronomium 29 en 30 heeft het volk Israel gekend en tot op de dag van vandaag kennen ze als nati nog niet God zoals Hij is. Met alle respect voor Israel. Jezus heeft ons in zijn liefde gezegend, en ik hou van Hem. Als ziekte en tegenslag gebruikt om mensen weer bij Hem terug te brengen dan zouden mensen met veel moeiten Jezus heel erg kennen. Dat is gewoon niet zo. Vaak zijn ze verbitterd, hard en koud. Soms kiezen mensen ervoor er doorheen te gaan, en dan heeft hun keuze ze dichter bij Jezus gebracht, maar niet de moeiten.

Ik zou er nog heel veel over kunnen zeggen maar dan wordt mijn verhaal wel heel erg lang. Maar laat me dit nog zeggen.
Door het offer van Jezus is onze zondige status op Jezus gekomen en is zijn rechtvaardige status ons geworden.

21 Hem, die geen zonde gekend heeft, heeft Hij voor ons tot zonde
gemaakt, opdat wij zouden worden gerechtigheid Gods in Hem.

Dus er is geen legale grond waarop Gods vloek over ons kan komen. Zoals God rechtvaardig is om ons onze zonde te vergeven in Christus Jezus, omdat Hij ze betaald heeft zo is God ook rechtvaardig ons te zegenen omdat Jezus de zondige status, die de vloek met zich mee bracht, weggenomen heeft.

Wij nu zijn de gezegenden van de Vader, want...

... Een vloek mist ieder doel.

Hoe gaat het met Matthijs

Ik krijg nogal wat vragen over hoe het met mij gaat. En wanneer er weer berichtjes op mijn weblog komen.
Nou die berichtjes schrijven daar heb ik nu een stuk minder tijd voor. Ten eerste werk ik nu fulltime, daarbij zijn de vergaderingen, en nadat ik gewerkt heb ben ik echt wel moe. Dus dan ga ik meestal niet meer schrijven. Daarbij kook ik vaak op Veeris en ben ik samen met Peter (een van de contacten die ik gelegd heb op Korsou) actief bezig met armenwijken van Curacao. Dus mijn leven zit hier al best wel vol. Daardoor laat ik wat minder van me horen en kunnen jullie wat minder over me lezen. Al met al zullen er wel regelmatig berichten blijven komen op mijn weblog maar minder vaak als aan het begin.

Hoe gaat het met Matthijs?
Ik merk wel dat ik aan het begin heel hard in het leven hier gesprongen ben. Het past wel wat bij mijn karakter en ik heb ondertussen niet in de gaten dat het toch heel vermoeiend is. Daar kwam ik vorige week hard achter en toen heb ik even goed uitgerust. Nu doe ik alles wat rustiger aan. En let ik iets meer op wat het met me doet en hoeveel energie het kost. Dan gaat het prima.

Wat kost er dan zoveel energie?
Ten eerste alleen al de warmte. Dat vraagt echt veel van mij. Ik hou van de warmte, maar tegelijk is het ook slopend. Overdag kan ik niet echt vol ertegenaan. En 's avonds om half 9 is tankje leeg. In Nederland werkte dat meestal wel anders.
Daarbij land het ook steeds meer dat ik echt een jaar weg ben. En daarmee samengaand, dat het een illusie is om contacten vanouds dezelfde voeding te geven als voor vertrek. Dat is jammer. Ik word daar niet ineens down of depressief van maar het zijn wel dingen die ik even moet plaatsen en verwerken.
Verder is het werken intensief. De kinderen hebben energie voor tien, ook wanneer je een korte nacht heb gemaakt. Dat vraagt best wat. En daarbij het grenzen testen, de keuzes en afwegingen die ik steeds moet maken, de zoektocht over hoe liefde en duidelijk zo goed mogelijk samen gaan en het verlangen om iets veranderd te zien in het leven van de kinderen. Dat zijn allemaal dingen die hoofd en handen hard laten werken.
En dan natuurlijk nog die nieuwsbrief die zo snel mogelijk moet verschijnen. Dat heeft ook al heel wat hoofdbrekens gekost, al is het alleen al de vraag waar ik de tijd vandaan moet halen.

En de andere dingen behalve de moeheid?
Ik ben erg blij met een aantal goede contacten die ik inmmiddels heb op het eiland. En ik heb nog een paar mensen ontmoet waar ik nog verder contact mee wil leggen. Dat vind ik echt super gaaf en ik zie echt uit wat God daar doorheen gaat doen. Daar heb ik van te voren ook echt om gebeden en het is fijn om te merken hoe dat past.
Verder ben ik heel hard en veel aan het nadenken over Bijbelse Thema's. Daar wil ik dit jaar ook echt een duidelijker fundament in ontwikkelen waar ik sta, en belangrijker nog, om daar ook echt vanuit te leven. Maar het zijn wel dingen die ook intensief energie vragen van mij.
Mijn leven met God gaat redelijk goed. Alleen is heel reactief. Er zijn vaak zaken waarover ik God moet zoeken, en dan zoek ik Hem, maar ik zou graag vaker God willen zoek om wie Hij is, omdat ik verlang naar zijn tegenwoordigheid, omdat het de basis is van mijn dag. Dus daar ligt ook nog zeker een gebeds- en werkpunt.
Ik heb inmiddels mijn thuis gevonden in de Bido Nobo gemeente. Locatie de moovies. Dat is een Nederlandstalige, matig charismatische evangelische gemeente. En ik moet heel eerlijk zeggen, ik mis daar een beetje het vuur, het verlangen en de passie naar God. Maar misschien moet ik dat niet in de kerk, maar in mijn eigen leven zoeken.
Verder luister ik nog altijd graag de preken van de Doorbrekers, en daar groei ik dan ook weer door.

Contact
Ik ben heel blij met het contact dat jullie zoeken, en de intensiteit waarmee jullie de weblog bezoeken. Momenteel kan ik nog niet helemaal waarmaken om net zoveel te reageren om via mails, blogs, nieuwsbrieven, bellen en msnen. Omdat ik ook nog veel andere dingen aan mijn hoofd heb. Ik ben erg blij dat jullie mij niet vergeten, en dat is andersom ook echt het geval. Misschien ben ik jullie nu minder vergeten als alle jaren daarvoor omdat, door de afstand, ik weet wat ik mis.

En heel erg bedankt voor de vele kaarten.

Groetjes Matthijs

Eerste slaapdienst

Ik heb nu net mijn eerste slaapdienst erop zitten. Het was een inwerkdienst. Het was van te voren nogal spannend waar ik zou gaan slapen omdat er eigenlijk geen bed over was. Werd het de bank, of bij één van de jongens op de kamers. Maar uiteindelijk loste het probleem zich vanzelf op omdat Joey uit logeren was. Dus daar kon één van ons twee slapen.

Het draaien van slaapdiensten door een man is een gevoelig thema binnen Hebron, en ik denk ook dat ik wel breder kan spreken, binnen het eiland. Vanwege de rol van mannen, het seksuele misbruik, en de angsten die daarmee gepaard gaan is het niet vanzelfsprekend dat ik nachtdiensten zou gaan draaien. Gelukkig beginnen dingen daarin te veranderen. Het is zo'n valkuil het heden altijd te laten bepalen door het verleden, maar we geloven als Hebron dat dit niet hoeft. Er zijn dingen beleden, opgeruimd, en dan wordt het op gegeven moment ook tijd voor een nieuwe start. Dus in die zin is dit ook weer een historisch moment.

Het is leuk om te zien hoe de kinderen er op reageren. Kort samenvattend, ik geloof dat het goed is als een 'vader' deze rol ook op zich neemt en niet tot op zekere hoogte altijd maar de afwezige blijft doordat hij geen slaapdiensten draait. En ook al gaat dat gepaard met wat strijd af en toe, misschien is dat des te meer een teken dat het de goede weg is waar we in willen gaan.

Even een paar reacties van de kinderen:

'Die Tio, die Tio, gaat slapen vanacht!'

'Ja, ik vond het leuk'

'Tio moet mij wakker maken!'

Dus, nu ff lekker thuis bijkomen en terugkijken op een goede dienst!

Dios ta amor!

Weinig berichten - week 9

Hallo Allemaal,


Ik schrok een beetje van het feit dat er zo weinig berichten meer verschenen de laatste tijd. Bedankt, trouwe lezers dat jullie wel zo ijverig blijven kijken. Want al met al blijf ik best wel veel bezoekers hebben. Gemiddeld 16 bezoekers en 30 pageviews per dag. Maar goed, hier komen nog een aantal verhalen van de afgelopen periode.


Vandaag was het erg warm en vochtig. Ik kan goed tegen de warmte, maar de combinatie met zoveel vochtigheid zorgt ervoor dat de productiviteit zeer laag is. Dus ik heb een dagje weinig gedaan. Ineens tegen een uur of 5 merk ik dan weer aan mezelf dat ik allerlei dingen ga beetpakken. Kennelijk reageert het lichaam dan aan een beter klimaat. Dus uiteindelijk is mijn kamer weer netjes en schoon en heb ik nog een boel boodschappen gedaan en gestreken.


Er is weer een nieuwe collega gekomen. Christine. Ze komt uit Duitsland, heeft een Nederlands paspoort, en spreekt gelukkig ook goed Nederlands. Maar Duits is wel haar eerste taal. Tijd om daar soms wat extra liefde, energie en zorg in te stoppen. Want zo ver van huis, vriend en vader is pittig.


Inmiddels heb ik ook mijn introductie gesprek gehad. Ik vond dat erg positief. God zij dank voor de mensen die Hij hier voor me heeft, en het moment waarop ik ben gekomen. Het geeft echt zo'n puzzelstukjes gevoel. Er leven veel verlangens in me voor dit jaar. En het lijkt alsof hier de gelegenheden waarin ik daarin kan groeien en dingen kan doen zich aanbieden. Ik ga ook vaker contact hebben met Cees en Rommy. Maar dat moet zich door de tijd heen nog wat meer uitkristaliseren. Eerst mijn werk doen waarvoor ik in eerste plaats gekomen ben.

Wordt nog vervolgt, maar het is hoogste tijd om te slapen. Mi ta bai drumé

Gebedsverhoring

Één van de wat minder leuke kanten van het verblijf op Curacao is het ongedierte. De ratten, de kakkerlakken, de wilde honden en de muggen. Nu moet ik zeggen dat ik zelf in mijn kamertje, de Shon Piet, nergens meer last van heb. Ik heb nu in de twee maanden dat ik hier woon drie keer een kakkerlak in mijn kamer gehad. Dus daar valt wel mee te leven vind ik zelf. Maar er is hier één collega die echt helemaal gek wordt van de ratten die over haar voet lopen etc. Dus tijd om te bidden.
We gingen bidden dat het huis vrij raakte van al het ongedierte. Met name de ratten en de kakkerlakken. En nadat we gebeden hadden, liepen er ineens overal hele grote kakkerlakken. Ik dacht, dit is nou echt Geestelijke Strijd. Je bid ervoor en ineens zijn ze overal. Maar ik heb er wel veel naar buiten zien gaan, en veel weg zien lopen. Dus, het lijkt erop dat zelfs de dieren ons gehoorzaam zijn in gebed!! Goed voor het ontwikkelen van geloof.

Groetjes Matthijs

Verjaardag Joey

Gisteren was op Hebron de verjaardag van Hebron. En wat zegt meer dan een leuke video? Hier is een video van het hele bolo (taart) ritueel. Best grappig. Het is wel leuk om te weten dat de bolo eten de afsluiting is van de verjaardag. Dus wanneer de bolo gegeten is dan gaat iedereen naar huis.

Nieuwsbrief

binnenkort hoop ik de 3e nieuwsbrief te versturen. De eerste van de tijd dat ik op Curacao zit. Daarin komen natuurlijk allerlei verhaaltjes over hoe het hier gaat en hoe het met hebron gaat. Maar het is ook leuk om te reageren op vragen die er bij jullie leven.

Dus wanneer er dingen zijn die je graag zou willen weten of in de nieuwsbrief zou willen lezen dan kan je dat hier in de reacties plaatsen. Dan neem ik dat mee in de nieuwsbrief of een eventuele nieuwe blog

Eindelijk weer goed internet!!!

Ik heb eindelijk weer normaal internet dus de verhalen zullen nu weer wat vaker binnenstromen.

Groetjes Matthijs

Een werkdag...

pff, de werkdag zit er weer op. Het is leuk, maar ook wel pittig hoor. Om jullie daar iets van mee te laten proeven heb ik een verslag van een dag werken gemaakt.



Zes uur gaat de wekker, snel uit bed want voor dat ik het weet is het weer kwart voor zeven. Tijd om te vertrekken. Maar voor dat alles begint eerst een heerlijke douche. Brrr.. wel koud, het is dan misschien wel 22 graden, die douch, maar echt warm is anders. Maar goed, al met al ben ik weer opgefrist en moet ik uiteindelijk toch nog, met twee boterhammen in mijn mond en twee in de hand, rennen naar de auto om op tijd te zijn.



Daar gaan we dan, eerst de bakker maar eens opzoeken. De bakker geeft Hebron gratis brood. Ideaal, want wat je daar een geld mee bespaard is niet te overzien. Ik schat in dat we ongeveer voor 250 gulden aan brood meekrijgen per week. Dat is ongeveer € 100.--. Dat over een paar jaar tijd is hopie florin. Maar goed, echt wakker ben ik nog niet. Zo'n nachtje niet kunnen slapen met elk uur op mijn wekker zien dat ik nog echt even moet slapen is niet echt opbouwend voor de energievoorraad.



Eenmaal aangekomen staan Rojardel, ook wel genoemd: Deltje, en Joey al op ons te wachten. Na een enthousiaste begroeting worden we gebombadeerd met vragen. Varierend van wie er de weg gewezen heeft, 'rechts-links-rechts-links' tot 'hoe laat wordt ik gebracht'. De vraag van en jongen die zo blij is als een kind dat hij mag logeren bij Tante Anne en Pastor Gregory.





Goed, voor ik antwoord kan geven op al die vragen duiken we eerst even in de rapportage en de agenda. Hoe ziet de dag van vandaag eruit. Help, ik moet de vlechtjes uit het haar van Sarah halen. Ik vind alles prima, ook in verzorgende taken maar met het haar van een meisje hou ik me niet graag bezig. Helemaal niet dat kroeshaar.



En dan gaat de dag echt in een stroomversnelling: eten, veel herrie, drukke antilliaanse gespreksstof ondersteund met veel mimiek en gebaren, Joey die niet wil eten, Deltje die de suikerpot leeg kiept in zijn melk met cereals, maar al met al komt de maaltijd ten einde. Al die tijd had Daniël nog geslapen, maar hij kwam er aan het eind van de maaltijd met zijn slaperige hoofd tevoorschijn. Ah, wat een dushi.


Jongens, er zijn vier taken die moeten gebeuren, wie doet wat. Dit wordt in alle vrede verdeeld. Jongens, wat kunnen jullie toch goed overleggen. Hopie bon! Hierin zijn ze het afgelopen jaar enorm in gegroeid. Klasse. Danken, spullen checken, meenemen en daar gaan we.


Ik breng met de auto, alles gaat hier met de auto, Deltje en Sarah naar zwemles. Joey zit ondertussen ongeduldig te wachten of we nu niet meteen naar zijn logeeradresje gaan. Maar nee, ik loop nog ff mee naar zwemles.


Verder met Joey naar Tante Anne en Pastor Gregory gegaan. Ik dacht de route wel te kennen maar zonder Joey was het toch niet gelukt. Joey rent uit de auto en daar is die dan eindelijk. Ik vind het zelf ook erg prettige mensen om te zijn. Voor filmpje met getuigenis klik op deze link.

Terug naar het sierlijke geduik en minder sierlijke geplons van Deltje en Sarah. Heerlijk om daar zo naar te kijken.


Dit waren 2 uren werken. De dag gaat door maar mijn verhaal stopt. Anders wordt die erg, erg lang. Ik hoop dat jullie iets hebben geproefd van de veelkleurigheid, de turbelentie en wat minder van de pijn van de kinderen. Ik zie uit naar jullie reacties!

MF

Leuke foto :-)

Hallo Allemaal, Hier zien jullie een leuke foto van mij met twee van de jongens van Hebron. Ik vind het zelf een erg leuk plaatje.

Matthijs

Het moeilijke conflict tussen de Bijbel en de zichtbare werkelijkheid

Ik heb vandaag een blog geplaatst over de lastige vragen die ik soms heb. En ik kwam deze video daarna tegen. Hij was me echt mega uit mijn hart gegrepen.

Nos Dushi Isla Kòrsou

Het wordt tijd om eens een blogje te schrijven over kenmerkende dingen van Curaçao. Sommige dingetjes zijn minder bijzonder, andere zaken kunnen wij ons als Nederlanders amper voorstellen. Laten we eerst eens beginnen bij de belastingdienst.

Wanneer je als buitenlander naar Curaçao komt is het op zijn zachtst gezegd prettig om zekerheid te hebben over je financiële zaken. Hoeveel kost het verblijf daar? En daar hoort ook de vraag bij: Moet ik belasting betalen. Hier op Kòrsou is het heel makkelijk. Daar kom je pas achter als je het land weer uit gaat. Als je geluk heb kun je gratis weer weg, als je pech hebt betaal je 80.000 (concrete situatie van iemand die recent vertrokken is). Kan je dit van te voren nagaan? Nee. Kan je op regels en afspraken teruggrijpen? Heel moeilijk. Er bestaat geen belastingdienst site waar antwoord staat op alle vragen, er is geen belastingtelefoon waarbij je de garantie heb dat als je een tweede keer belt dat je dan hetzelfde antwoord heb. En bovendien, als je belasting moet betalen wanneer je het land vertrekt dan heb je gewoon zelf de verkeerde douane beambte gekozen ;-) Misschien was die met het goede been uit het verkeerde bed gestapt….

…. Want dat is het volgende bijzondere aan Curaçao. Gezinnen zien er vaak heel bijzonder uit. Een gezin, dat leeft met twee vaders in huis, waar moeder nadrukkelijke persoonlijkheid is en de lakens uitdeelt, en oma het niet kan laten om zich ermee te bemoeien is niet zeldzaam. Er lopen allerlei seksuele lijntjes. Dat is een groot probleem op dit eiland. Een gezin met kinderen van verschillende vaders komt erg veel voor.

Verder is Curaçao natuurlijk het eiland van de sneeuwwitte stranden, met azuurblauw water en wuivende palmbomen. Het land van de batido's en de tamarijnen. Het land van het papiaments, Nedelands, Engels en Spaans. Het land van de 150 verschillende Nationaliteiten op 150.000 inwoners. Het land van de mundi's en de hagedissen. Het land van de blauwe vlag met gele sterren. Het land waar eten heel lekker en belangrijk is. Het land van de salsa en de bright bier. Het land waar in één taart 1,5 kilo suiker en 23 eieren gaan. Het land waar vrouwen nepnagels hebben die 2 cm langer zijn dan hun vingers en sierlijk met beschilderd zijn. Het land waar je varkensstaart en kippenpootjes eet. Het land waar het vieren van verjaardag een heel ritueel is. (daar ga ik nog een blog over schrijven).

Het is grappig om te merken wat een verschil in beleving van afstand. Hier is 25 km rijden wel heel erg ver, in Nederland is dat naast de deur. Nou geef ik toe, de wegen zijn niet helemaal vergelijkbaar. Gaten waar de as van de auto van doorbreekt, wegwerkzaamheden die gerust een half jaar duren en asvaltpleister die maken dat je hobbelend en bobbelend over de wegrijdt. Ik heb me wat vaak verbaasd over dat de auto nog schokdempers heeft.

Een APK is te krijgen terwijl je nog in de auto zit, maar een reparatie kan soms een jaar op zich laten wachten omdat drie keer uit Japan het verkeerde artikel komt. De boodschappen zijn 50 % duurder en de Albert Hein is exact hetzelfde als in Nederland. De airco is bijna bevriezend en de kerk is in de bios. In de bus staat gospelmuziek aan en in de winkel Don Moen. Kerst is verkeerd want Jezus is niet op die dag geboren en als je sinterklaas viert ben je wel helemaal van God los. Veel knallen met oud en nieuwe om de geesten te verjagen en de Rooms-katholieke kerk die voodoo heeft geaccepteerd.

Dat is mi dushi isla Kòrsou. Mi te ami.

MF

Het moeilijke conflict tussen de Bijbel en de zichtbare werkelijkheid

Er is een heel moeilijk conflict wat heel veel hersens hard heeft laten kraken. En dat is dit: Hoe moeten we omgaan met de situaties waarin we om ons heen wat anders zien dan wat we in de Bijbel lezen.

Voor mij is dit een zoektocht geweest, en nog steeds wel, die de laatste 3 a 4 jaar van mijn leven blijft achtervolgen. En wat ik erg moeilijk vond. Ik geloof sterk in de Bijbel en daar staat dat we als christen vrij zijn van de macht van zonde en dood. Maar ik heb er zelf jaren in vast gezeten. Hoe kan dat nou? Klopte de Bijbel niet? Was God dood? Deed geloven er wel toe? Uiteindelijk heeft mij dit echt op een punt gebracht dat ik dacht: Doei God, zonder U en zonder Uw regels is het leven heel wat minder ingewikkeld. Ik was erg boos op God.

Wat is nu waarheid in die periode. Had God me niet bevrijd? Bestond God inderdaad niet? Snapte ik sommige dingen nog niet? Kende ik de kracht van de Heilige Geest nog niet.

Verder is genezing natuurlijk een hot item in deze discussie. Is genezing niet meer van deze tijd, alleen voor missiologische context of heeft de westerse wereld zich zoveel in zonde gehuld dat God zich terugtrekt om met wonderen en tekenen te werken? Het zijn allemaal verklaringen die vaak door mensen zijn geroepen.

Wat is nou waarheid? Ze zullen op zieken de handen leggen en ze zullen genezen, of de zichtbare realiteit om ons heen?

Dezelfde discussies zijn er over Gods voorziening, over de heerschappij van Jezus, over satans vernietiging, over de kracht van het gebed, over de autoriteit die gelovigen hebben enzovoort. Er zijn heel veer dingen in de Bijbel en in het leven met God waarin ik tegen een conflict aanloop. Waar is mijn anker, wat geloof ik? Geloof ik echt in alles wat er in de Bijbel staat? Dan kom ik vaak tot de conclusie: God, ik geloof het, maar help me ook het te geloven. Geloof blijkt uit de daden, en als ik daar naar kijk heb ik soms heel weinig geloof.

Een veelgehoord bezwaar in deze discussie is de soevereiniteit van God. God is toch soeverein dus als Hij wil dat ik gered wordt, dan gebeurd het toch. Als Hij wil dat ik bevrijd wordt van de macht van zonde en dood, dan gebeurd het toch? Als Hij wil dat ik genezen wordt, dan gebeurd het toch? En bij al deze punten, wordt vaak gezegd dat als het niet gebeurd dat dit ook de wil van God is. Is het niet zo dat voor en tegenspoed, ziekte en gezondheid, ons uit de vaderlijke hand toekomen. Nee, daarin heeft Jezus in zijn leven duidelijk het voorbeeld gegeven wat ons uit de Vaderlijke Hand toekomt. Wie Hem heeft gezien, die heeft de Vader gezien. In Gods soevereiniteit heeft Hij besloten de mens te bevrijden van de gevolgen van de zondeval. Dat is Gods Soevereiniteit. En ik wil niet het lef hebben daar tegenin te gaan.

Het is echt mijn verlangen om mijn fundament voor 100% in het woord van God te leggen. Als God iets zegt, dan is het zo. Ik wil ernaar zoeken, ik wil ervoor vechten. Niet die simpele antwoorden zoals: we leven nu eenmaal in een gebroken wereld, er was niet genoeg geloof, er was zonde, die persoon is niet gezalfd met de Heilige Geest, er is verkeerd gebeden of wat dan ook. Nee, wat de Bijbel zegt is waar, en ik wil het zien, want het staat er niet voor niets. Ik ben dorstig, hongerig naar Gods kracht en bovennatuurlijke werking.

Hier nog een liedje die prachtig verwoord hoe ik dit beleef.

You are the Way, the Truth and the Life
We live by faith and not by sight for You,
We're living all for You

Mooie video

That's My King! from Albert Martin on Vimeo.

Het is mooi om deze video op hoge resolutie te kijken. Klik dan op bovenstaande link.

Matthijs

Internet bijzonder slecht

Ik leef hier op een bijzonder eiland. De afgelopen dagen waren zelfs zo bijzonder dat er 80% van de dag geen internet was en 20% een slechte verbinding. Dus het kan zijn dat ik de aanstaande dagen wat afwezig ben via de mail, weblog en andere contactmogelijkheden. Dan weten jullie bij deze de reden.

Matthijs

Gebed!

Ik wil jullie graag vragen om te bidden voor de pijn van de jongeren. Er is heel erg veel pijn en eenzaamheid. En God is hun harten aan het smelten. Maar daar is veel gebed voor nodig. Het zou een wonder zijn als deze jongens hier sterk en mentaal gezond uitkomen. Maar ik geloof in een wonder.

So, let's pray.

Vollyballen bij Annemarie

Hallo Allemaal

Gisteren zijn we wezen vollyballen bij Annemarie. Dat is iemand die op het eiland woont en veel doet met tienermeiden. Maar het is ook een trekpleister waar veel kinderen komen. De Hebronkinderen hebben hier erg van genoten. Hieronder kun je een aantal foto's zien.





Voor alle foto's klik dan op deze link.



MF

Vergeving

Het is de bedoeling dat er op deze blog ook regelmatig verhalen komen rond thema's waar ik over nadenk. Dit staat soms los van het werk wat ik doe, Hebron of Curaçao. Ik wil nu iets schrijven over Vergeving.

Vergeving hoort bij één van de belangrijkste wapens om anderen bij Jezus te brengen. Ik denk dat dit de 4 belangrijkste zijn:

1. Haat, afwijzing en vervolging met liefde beantwoorden.
   
2. Vergeving schenken in plaats van wraak.
   
3. Een zuivere morele levensstijl.
   
4. En het bewust zijn dat we een Geestelijke strijd strijden, en daarbij bereid zijn ons leven daarvoor te willen geven.
   

Ik wil hier een paar korte dingen schrijven over vergeving. Ik merk namelijk dat het bij mezelf ook nog best een belangrijk punt is. Hoewel ik niet heel veel bezig ben met politiek en wereldgebeurtenissen vraag ik mij bijvoorbeeld wel af of ik de aanslag van 11 september 2001 vergeven heb, of ik de historie van ons gezin in de gereformeerde gemeente vergeven heb, of ik alle fouten die ik zelf gemaakt heb vergeven heb. Hebben al deze mensen in mijn ogen echt niets meer gedaan? Kan ik moslim-extremisten tegenkomen zonder ook maar te denken aan aanslagen of moorden, net zo min als dat ik christenen tegenkom zonder te denken aan de kruistochten, de verdeeldheid en de verwijten onderling. Want dit is denk ik het eerste belangrijke punt van (christelijke) vergeving. Vergeving denkt niet meer aan de fouten van de ander. Maar vervangt deze boosheid met de liefde van Christus voor die persoon.

Verder verbaasd het mij dat zoveel mensen vergeving nog koppelen aan of die ander wel vergeving vraagt, wel van gedrag veranderd of berouw toont. We zijn christenen, die het voorbeeld van Jezus navolgen. Met mij zou het hopeloos gesteld zijn als Jezus dezelfde eisen zou stellen aan vergeving zoals hierboven genoemd. Ik verander vaak niet van gedrag, soms heb ik niet eens spijt of vergeet om vergeving te vragen. Jezus kon vergeving schenken omdat zijn hart gevuld was met de liefde van de Vader zoals ons hart gevuld is met de liefde van Jezus. Dit is het tweede belangrijke punt. Vergeving wacht niet op de ander, maar wordt snel en vaak geschonken op basis van Jezus' vergeving en liefde voor ons.

Dan is er nog de vraag; is vergeving een gevoel? Of is het een keuze. Dit is een hele dubbele. Liefde is zeker te weten niet 'just a choice'. Het is zeker te weten ook een gevoel. Maar niet alleen een pijnlijk gevoel of alleen een fijn gevoel. Toen Jezus aan het kruis hing deed dat nogal zeer. Het was geen prettig gevoel. Toch was dat wel de weg waardoor Hij vergeving bracht. Aan de andere kant was zijn hart ook vol verlangen naar ons, om ons in zijn armen te sluiten, om de farizeeën bij de Vader te brengen. Er was veel liefde bij. Echte liefde, dat voortvloeide uit zijn hart, gegeven door de Vader. Vergeving doet dit vanuit bewogenheid en liefde voor de ander.

Is vergeving ook verzoening? Wat betreft diegene die vergeving schenkt wel. De dader hoort niet meer de boosheid, haat en veroordeling tegen die komen die misschien wel verdiend is. Zo gaat Jezus niet met ons om. Het gebeurd wel regelmatig dat de dader verhard is door zijn eigen daden en daardoor geen verzoening wil. Dan houdt het voor de vergever op. Maar ook in dit geval geld. De liefde van Jezus doet de hardste harten smelten.

Pff, dit is wel allemaal heel hoog en onbereikbaar. Wanneer dit een reactie voor je is wil ik je aanmoedigen te hongeren naar de volgende dingen. De liefde van Christus en de kracht van de Heilige Geest.

In de Bijbel staat dat wie veel vergeven is schenkt veel vergeving. Wie weinig vergeven is schenkt weinig vergeving. Als het moeilijk is voor je om te vergeven, leer je eigen hart kennen, wat je gedaan hebt en hoeveel Jezus jouw vergeven heeft. En leer Jezus liefde schenken. Ik denk dat veel mensen niet goed weten hoeveel Jezus van ze houdt en hoe ontzettend ze Gods geliefden zijn. Maar daar kan ik nog pagina's over doorschrijven. Net zoals het leren kennen van de Heilige Geest. En van zijn kracht.

Veel zegen, God is voor jullie en Hij houdt van jullie.

Ps.: Dit is niet veroordelend bedoeld of om een rotgevoel aan te praten. Ik wil jullie alleen bemoedigen en christenen opbouwen om meer van de liefde van Jezus te laten zien.

Werk...

Hallo Allemaal,



Ik heb al een paar keer beloofd om wat meer te gaan schrijven over het werk wat ik doe op Hebron. Dat heb ik tot nu toe nog niet zoveel gedaan. Vandaar deze blog.



Ik vind het best lastig om te schrijven over mijn werk op Hebron. Veel dingen zouden jullie gewoon moeten zien. Om de diepte te voelen, om de nood te begrijpen en alle andere dingen die bij het werk komen kijken. Veel dingen zou je anders niet snappen.



Verder ga ik natuurlijk niet alle levensverhalen van de kinderen hier vertellen en vertellen wat ze mij zeggen. De kinderen hebben een eigen leven waar ook privacy bij hoort.

Als derde ben ik, evenals de meeste van Hebron, niet onverdeeld enthousiast over de situatie waar we in zitten. Het is wellicht voor een kind beter om bij Hebron te wonen dan op straat of in een verrot gezin, maar elk jaar 10 nieuwe tio's en tantes zien komen en gaan is ook niet opbouwend voor de hechting, vertrouwen en zekerheid. Er wordt daarom ook hard nagedacht over een andere vorm. Maar zolang die er nog niet is geven we wat we kunnen en doe we ons best om de kinderen te wortelen diep in de liefde van Jezus en om sterke personen en karakters van ze te maken.

Maar ik zal mijn best doen om wat meer inzicht te geven in wat ik doe, hoe ik dat beleef en wat het betekend voor de kinderen. Het laatste zinnetje van de vorige alinea is voor mij heel belangrijk. Het is mijn missie. Ik wil graag zien dat de jongeren geworteld raken in de liefde van Jezus. Vrij van angst, vrij van afwijzing, vrij van zoeken naar bevestiging maar met een stevig, warm en liefdevol fundament. Verder wil ik, met name de jongens, opvoeden tot sterke gezonde mannen. Die keuzes kunnen en durven te maken, die weten wat ze willen en daarnaar durven te handelen.

Dit leer je ze niet zomaar. Ik ben de 150e tio/tante. Als ik iets wil wat niet zo in het straatje past van het kind, komt er over een maandje wel weer een nieuwe. En bovendien, wat heb jij met mijn leven te maken. Je gaat toch over een jaar weer weg.

Het komt dus heel erg aan op een gezonde voorbeeldhouding. Ik merk dat ik daarmee veel vragen krijg. En veel diepe gesprekken. Dat vind ik erg gaaf om te beleven. Maar inhoudelijke dingen zal ik daarover hier niet delen.

Verder ben je bezig met alledaagse dingen van het leven van een kind en puber. Dat houdt in dat je soms bezig bent met verzorgende taken zoals eten koken of helpen kleren uitkiezen, ik ben bezig met grenzen stellen en hanteren, niet te vergeten; leuke dingen doen, helpen in het opbouwen van sociale contacten, gedragsmanieren aanleren, sociale vaardigheden aanleren en dat soort dingen meer.

Dit zijn wel de meest gangbare dingen waar ik me mee bezig houd.

Ik ben blij dat we op dit moment met een hoge bezetting zijn zodat we veel persoonlijk kunnen investeren in de kinderen.

Concrete vragen kan je in de reacties plaatsen of daar kan je me over mailen. Dan zal ik daar nog een keer op ingaan in een latere blog.

voor meer informatie over hebron kan je kijken op http://www.hebron.an/. Je kunt hier ook terecht voor een bankrekeningnummer om Hebron te sponsoren.

Post!!

Vandaag is mijn tweede kaartje aangekomen. Bedankt!!



Maar via deze weg wil ik nog wat contactgegevens communiceren.



Ik woon op:
Landhuis Veeris

Oudeweg naar Westpunt z/n

Willemstad

Curaçao



Het adres van Hebron is:

Stichting Kinderdorp Hebron

Bellisimaweg 30

Willemstad

Curaçao

Het beste is om de post te versturen naar het adres naar Hebron. Dit is het meest betrouwbaar.



De verzendtijd is normaal gesproken 2 weken maar kan ook een stuk korter zijn, bijvoorbeeld 4 dagen, maar ook veel langer zoals een half jaar.



Pakketjes en dikke enveloppen worden vaak niet vertrouwd en daarom open gemaakt, leeggehaald of niet bezorgd. Laat daarom even weten wanneer er iets groters of dikkers verstuurd wordt zodat ik na 2 weken naar het postkantoor kan gaan om het op te laten zoeken. Het is handig om hierbij een verzendnummer te hebben. Deze kan je bij verzending in Nederland ontvangen. Verder ben ik digitaal te bereiken.



Mail: jmfreeke@gmail.com

Mail hebronzaken: Matthijsnaarhebron@gmail.com

Skypenaam: jmfreeke

Msn: mfreeke@filternet.nl



Telefoon mobiel: (5999)6971467

Telefoon Veeris: (5999)8689031



Voor het bellen naar de antillen kan je bellen via 0900 9696 [telefoonnummer] #. Dan kan je bellen voor 7 cent per minuut. Rechtsreeks bellen via kpn is hopie duur.



site's

weblog: matthijsnaarhebron.blogspot.com

foto's: picasaweb.google.com/matthijsnaarhebron

video: www.youtube.com/matthijsnaarhebron



Sponsoring

Wanneer je financieel wilt ondersteunen kan dit. De giften lopen via de stichting vrienden van de hoop. Deze giften zijn fiscaal aftrekbaar. Gegevens hiervoor zijn



Postbank 3504700

t.n.v. Stichting Vrienden van de Hoop

o.v.v. Matthijs Freeke



Bij deze de lang verwachte informatie



Matthijs

Geknipt!!!

Van onze verslaggever:

Op donderdag 9 juli vond op landhuis veeris iets zeer opmerkelijks plaatst. Dhr J.M. Freeke, welke normaal zeer bekend stond om zijn hoge eisen wat betreft kappers en kapsters wordt geknipt op het terras van Veeris. Door een collega. Interessant genoeg om dit fenomeen eens van wat dichterbij te bekijken. Toen Dhr. J.M. Freeke nog vanuit Nederland moest vertrekken was het al de nodige tijd om wat aan zijn haar te doen. Maar dit schoot er telkens weer bij in. Deze jongeheer die gerust voor een half jaar zich niet liet knippen vertoonde het merkwaardige gedrag om elke keer als hij geknipt moest worden, als student, toch naar de duurste kapper te gaan. In de andere kappers het Dhr. Freeke niet zeer veel vertrouwen.

Maar tijden veranderen, mensen ook. Het werd namelijk deze jongeheer snel duidelijk dat hij niet op deze wijze, met dit kapsel in de Antilliaanse cultuur kon inburgeren. Iedereen was piekfijn verzorgt, behalve deze rijke westerling. Hoe kon hij nou op deze manier verwachten dat andere mensen hem serieus nemen. Aan de andere kant kon Dhr. J.M. Freeke maar moeilijk wennen aan de financiele verantwoordelijkheid die hij had om zijn geld over een heel jaar te verspreiden. Hij dacht vaak, zal ik aan het eind van het jaar nog wel genoeg hebben als ik dit nu uitgeef? Daarom ging hij liever niet naar de kapper. Op Veeris woonde gelukkig nog een andere collega die aanbood om zijn haar te knippen, eerst enigsinds geschokt, maar ook weer in een gekke bui, ging deze jongeman er toch op in. En eenmaal ja, blijft ook ja. Dus ziedaar, het resultaat verschijnt nog bij de foto's.

MF

Matthijs gaat Fietsen

Hallo Allemaal,

Vandaag heb ik mijn eerste, in curacaose begrippen, grote fietstocht gemaakt. Echt groot is het nog niet; ik denk zo'n 25 km. Maar ik ben nog nooit zo kapot geweest na een eindje fietsen. De volgende keer moet ik het wat meer opbouwen en meer ijskoud water meenemen en meer eten. Op gegeven moment vond ik het echt best spannend worden. Ik wist hoe dan ook niet waar ik was, en ik was gewoon misselijk van de zon en de hitte. Nergens is schaduw, en de zon brand keihard. Echt, dat was behoorlijk heftig. Op gegeven moment ben je gewoon bang dat je wegzakt en dat je niet meer overeind komt. Maar ik heb het getrotseerd en ik voel me nu wel heel trots. Maar de volgende keer ga ik het wel anders doen!!

Matthijs

Tio Matthijs

Hallo Allemaal,

Gisteren heb ik voor het eerste gewerkt op Hebron. Het was erg leuk!! Hier kom ik voor. Ik vond het wel erg fijn dat ik aan de slag kon omdat ik me een beetje begon te vervelen. Ik wilde graag gaan werken.

De groep is opgedeeld in twee sub-groepen. De oudste en de jongere kinderen. Beide groepen hebben 4 kinderen. Het is best een hele nieuwe ervaring omdat de kinderen in Nederland anders zijn als de kinderen in Curacao. Kinderen kunnen erg energiek zijn, maar hier is dat nog meer. Het is een hele (lichamelijk) expressieve cultuur. Wel grappig maar ook wel wennen. Stoeien is bijvoorbeeld heel belangrijk voor de jongens. Ik vond het heel fijn om te merken dat ik al wel zoveel contact heb met de kinderen. Ze zijn erg blij dat er eindelijk een tio is en niet alleen maar tantes.

Ik vertel morgen meer over het verloop van zo'n dienst en hoe alles in z'n werk gaat. Ik moet nu weer werken.

Groetjes Matthijs

Ik ben op dit moment heel erg bezig met mijn taak voor Curaçao. De afgelopen weken heb ik vakantie gehad, en aan de ene kant is dat heerlijk, maar ook heel onbevredigend. Ik ben hier gekomen om Hebron te dienen maar ook om de kerk hier te helpen. Nu heb ik nog maar één zondag gehad en tot nu toe nog maar 2 kerken van binnen gezien maar ik wil heel graag snel helder hebben wat Gods plan voor me is hier op Curaçao. En daarvoor moet je de mensen leren kennen en de cultuur in duiken en de taal leren. En daar kan je niet te lang mee wachten. Ik vond het heerlijk hoor die eerste 1,5 week vakantie, en heb lekkere dingen gedaan en gegeten maar daarvoor ben ik niet hier gekomen. Maar het is zo snel zo makkelijk om gewoon mijn hebronding te doen, en niet te hongerig te zijn naar ‘ revival en transformatie’ ;-) Er is zoveel meer mogelijk. En ik wil eigenlijk meer met die dingen bezig zijn en wat minder vakantie houden. Ook gewoon in de dagen dat ik vrij ben. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt!

Matthijs

Feeds

Jullie kunnen makkelijk op de hoogte blijven door feeds toe te voegen aan feeds reader. Dit is het adres daarvan http://matthijsnaarhebron.blogspot.com/feeds/posts/default?alt=rss# Voor instructies kan je me altijd mailen.

Matthijs

de 5e nacht

Het leven hier

Inmiddels leef ik hier al weer een aantal dagen. Maar omdat ik nog niet zoveel internet heb gehad heb ik nog niet zoveel getypt. In deze blog zal ik in sneltreinvaart wat dingen vertellen van aankomst tot nu en wat vertellen over de dingen waar ik tegenaan loop enzo.

Vervolg aankomst

Bij mijn vorige blog viel ik in slaap omdat ik nog erg last had van mijn jet-lag. Inmiddels ben ik daar een eind overheen. Maar ik schrijf hier even verder vanaf het moment van aankomst.

Zoals ik al schreef was het een bijzondere happening. Een jongen die zoveel spullen meeneemt en zelfs zijn fiets is wel heel bijzonder. Onderweg richting landhuis veeris kom je door Curaçao en voelde ik even de strijd tussen afkeer of liefde. Had ik een afkeer van het warme, vieze en droge land of hield ik van de mooie mensen, de bijzondere gebouwen, de mooie stranden en de zwarte kinderen. Dat is een strijd die ik in het heel kort, gelukkig had ik het er niet zwaar mee, wel vaker gevoerd heb. Wat betreft het huis, mijn kamer, het ongedierte etc. Ik heb besloten dit allemaal meteen te accepteren en dit als mijn thuis te zien zodat ik het mezelf ook niet onnodig moeilijk maak.

Bij aankomst kwam ik meteen wat vrijwilligers tegen. Erg leuk om die zo te ontmoeten. En ik had bij allemaal zoiets van: hier kan ik wel mee overweg. Gelukkig maar, dat vond ik misschien wel het spannendste van mijn reis. Op het moment van aankomst was er ook één van de kinderen van Hebron. Die ik heb ik ook meteen leren kennen. Erg leuk!

Inmiddels heb ik al zoveel gedaan en zijn er zoveel indrukken geweest dat ik niet meer helder een verslag kan doen van dit heb ik gedaan en toen dat en daarna dat. Ik heb in ieder geval gewinkeld, willemstad bekeken, naar het strand geweest, geBBQ't, gegeten, geslapen, gekeken hoe de andere vrijwilligers dansles kregen, soort samenkomst gehad (was erg fijn) and so on.

Wat opvalt, lastig is, leuk is etc

Een van de dingen wat ik heel erg aan het aftasten ben is de financiële kant. Ik heb nog nooit op mezelf gewoond en heb dus niet echt feeling met uitgavepatronen, wat ik nodig heb aan boodschappen, gewoon wat het leven kost. Dus zo aan het begin ben ik erg huiverig voor geld uitgeven. Vooral op het begin komt er best veel op je af wat betreft geld uitgeven. En het is gewoon duurder dan in Nederland. Behalve het vlees dan. Dus ik ben heel benieuwd. Het is wel erg prettig om te weten dat als ik een mus zou zijn dat ik me meer zorgen moet maken over het leven dan wanneer ik een mens ben. Wat God de Vader zorgt nog beter voor de mensen dan voor de mussen. Nu heb ik nog nooit een bezorgde mus gezien, dus ik hoef het ook niet te zijn. Maar ik ben benieuwd.

Verder loop ik nu even een beetje achter de feiten aan wat betreft mailen, webloggen, en andere regelzaken op orde brengen. Daar ben ik vandaag waarschijnlijk hard mee bezig. Daar moet ik nu een beetje me draai in vinden.

Ja, mijn draai vinden, dat verwoord wel heel erg wat er nu leeft. In alle grote en kleinere dingen ben ik bezig om een beetje de routine te pakken te krijgen. Alles gaat nu wat moeizaam en traag. Maar dat gaat over een poosje wel bezig. Ik vind het wel erg relaxt dat ik nu even vakantie heb. Dan kan ik dat mooi zo even leren.

Verlangen

Het is een klein beetje onbevredigend dat ik nu nog niet aan het werk ben. Als ik de kinderen zie en de andere Antillianen zie dan is er een honger om wat te gaan doen. Ik ben heel benieuwd wat deze tijd me gaat brengen. Bid dat ik daar hongerig in blijf en dat het verlangen nog sterker wordt zodat ik niet lauw wordt en alleen de dingen ga doen die ik moet doen maar dat de liefde van God mij dringt.

Tot zover even de update. Hou ook de blogs in de gaten die je al gelezen heb want ik hoop er nog allerlei afbeeldingen bij te voegen. Maar vanuit microsoft word kan dat niet echt. Dus dat moet ik nog even fixen.

Ik vind het leuk om op de hoogte te blijven van het thuisfront en zie uit naar jullie reacties op de site.

Groetjes Matthijs

Eerste nacht slapen...

Hier is een videootje van de eerste nacht slapen. Of net voordat ik ging slapen beter gezegd. Hier was ik wel erg moe.

Matthijs in het vliegtuig 2

Ik denk dat ik me verveelde en dat ik daarom nog een videootje ging maken. Maar bij deze

Video vliegtuig 1

Hallo Allemaal,

Zo af en toe hoop ik ook videootjes in te spreken. Deze kun je bekijken op youtube.com/matthijsnaarhebron. Maar ik zal ze ook op de site zetten. Hier alvast de eerste.

1,5 dag ervaring

dinsdag 23 juni 2009 18:25 (lokale tijd)

Inmiddels heb ik nu zo'n 1,5 dag ervaring. En dan valt er best wel veel te vertellen. Zo in het begin zullen de verhalen best lang worden. Ik hoop dat ik ze snel kan publiceren. Best jammer dat ik niet meteen internet heb. Maar goed, ik zeg altijd maar zo: Wat niet is, kan nog komen.

Hoe gaat het nu?

Op dit moment ben ik best wel moe. Dat tekent sowieso wel een beetje de dag van vandaag. Het is nu in Nederlandse begrippen half 12. Dus mijn bedje roept me wel. Ik ben gisteren laat naar bed gegaan (11 uur) om meteen een beetje mijn jat-leg te doorbreken. En het hielp wel want ik was vanmorgen om 6 uur wakker. Dat is al redelijk laat. Ik verwacht dat ik er na de aanstaande nacht er voor het grootste gedeelte overheen ben.

Aankomst

Ik was met mijn blogbericht van gisteren gebleven bij mijn vliegreis. Dat liep allemaal vrij voorspoedig. De laatste paar uurtjes werd ik het een beetje zat. Maar dat is niet meer dan logisch denk ik. Mijn aankomst was wel grappig. Ik stap het vliegtuig uit en ga naar de bagageband en moet ineens alle spullen meenemen die we met z'n 3en naar de incheckbali op schiphol hebben gebracht. En dat valt niet mee. Ik had daar geen karretje ter beschikking zoals ze dat zo mooi op schiphol hebben, ook niet van die mannetjes die je meteen komen helpen zoals dat in Zuid-Afrika het geval was, ik moest dus in mijn eentje die grote doos van de fiets, de koffer, die gitaar en de erg zware rugtas meenemen. Dat was wel een hele happening.

Matthijs valt in slaap….

Aangekomen op Curacao

Weblog vertrek

Hallo Lezers,

Het is inmiddels weer de hoogste tijd om een verhaal te schrijven. Het is de bedoelding dat er elke week een nieuw verhaal op mijn web-log te lezen is maar de afgelopen weken waren wel heel erg druk, vermoeiend en heftig. Daarom nu een wat langer verhaal.

Op dit moment zit ik in het vliegtuig. Ik ben onderweg naar Curacao. Het is nu eindelijk nu ver! Het is nu echt zover! Nu kan ik niet meer terug! Nu ga ik de dingen doen waar ik zo naar uit gekeken heb! Allemaal gedachten die dan door me heen gaan.

Ik moet zeggen, de laatste dagen ben ik erg ontspannen en relaxt. Zo ook nu. Ik heb de dingen kunnen doen die ik moest doen, afscheid genomen van vrienden en bekenden, dus in Nederland is alles juist afgerond. Dat maakt dat ik er in mijn hoofd ook 100% aan toe ben om te gaan. En daar niet zenuwachtig van wordt. Ook op dit moment voel ik me erg relaxt en ontspannen. Het is erg fijn om weten dat ik Gods geliefde kind ben, dat Hij goed voor zijn kinderen zorgt en goede plannen met hen heeft. Deze overtuiging kwam net ook heel erg van pas. Dit is namelijk gebeurd:

Er was eens een jongen, Matthijs heette hij, die grootse plannen had. Hij zou een jaar naar curaçao gaan. Heel ver weg. Gelukkig voor matthijs kon hij via een constructie van flying bleu platinum member worden. Dit was wel erg fijn want op deze manier mag hij 20 kilo meer bagage meenemen. Die 40 kilo in totaal is nog wel wat te weinig eigenlijk want daar moest natuurlijk ook nog een fiets bij. Gelukkig valt dat niet onder het gewicht van de bagage en kon hij op deze manier al zijn douchegel, shampoo, deo, gel en zonnebrand meenemen. Want waarom daar kopen als het hier in de aanbieding is toch??
Eenmaal op schiphol ging dit toch wat minder vloeiend als gehoopt. Hij had het misschien wel een beetje verwacht want kwart voor 9 pas uit Veenendaal weggaan voor een vliegtuig van 11:40 was toch wel een beetje laat. Je weet maar nooit wat Matthijs daar te wachten staat.
Het begon allemaal voorspoedig. De spullen uit de auto, het paste op een kar, wisten meteen waar we zijn moesten, hadden een bevoorrechte korte rij omdat ik flying blue member ben. Toch bijzonder wat een koningskind allemaal mag ontvangen. Maar op gegeven moment werden de zaken wat lastiger. Ik bleek bij de KLM geen Platinum Member te zijn, terwijl dat wel op zijn pasje stond. Goed, wat doe je dan. 240 euro bijbetalen is een beetje veel. Veel mensen zouden nu behoorlijk prikkelbaar en agressief zijn geworden. Maar Matthijs dacht: O, even bellen. Dan komt het vast weer goed. En ziedaar, hij zit in het vliegtuig, als hij geluk heb is zijn bagage mee, en hij heeft nog niets hoeven te betalen, zelfs niet voor zijn fiets.

Het is zo fijn om daar voor de bali te staan, te weten dat de tijd drukt, maar nog meer bewust te zijn van dat God regeert, niet de een of ander probleem en dat ik de situaties te lijf mag gaan als koningskind. Niet als iemand die een probleem heeft.

De afgelopen weken waren erg intensief voor mij. Zoals ik al tegen veel mensen zei komt het vertrek ineens heel dichtbij. Toen ik 3 maande geleden mijn ticket boekte was het nog heel ver weg. Maar dat blijft in je beleving ook zo. Het blijft op afstand tot het moment dat ik in mijn mobiel eens ging kijken hoe lang het nog duurde, en toen bleek ik over 2,5 week te gaan. Op dat moment zag ik ineens een mega waslijst met wat ik moest doen, al de mensen die ik achter ging laten wordt ineens veel lastiger, allemaal zenuwen over hoe ik daar ontvangen ga worden, mega veel stress over de financiële zaken. Gelukkig ben ik in al die dingen nu heel erg tot rust gekomen en ga ik nu ontspannen weg. Alle ontmoetingen, kaartjes en sponsoring heeft daar heel erg bij geholpen. Ook financiëel wil ik echt bedanken voor de vele sponsors die ik de laatste weken heb gehad. Hartelijk dank. Aan het eind van deze log zal ik even een kort overzicht geven met de stand van zaken op dit moment. Ik wil daar graag transparant in zijn.

Verder is vliegen echt totaal niet eng. Aan de mensen die bang zijn voor vliegen zou ik graag eens willen weten hoe ze in vredesnaam in de auto durven te stappen. Dit ding ligt vaster in de lucht dan de meeste auto's op de weg. Het is echt een heerlijke vliegtuig. Voor me gevoel is het zo vast als een huis. Gelukkig heb ik tot nu toe geen pijn aan mijn oren gehad en wordt er hier goed voor me gezorgd. Tot zover de update. Reactie kan op de weglog en via matthijsnaarhebron @ gmail . com.

Financiën
Nodig: € 715.—

Toezegging maandelijks € 457.—

Toezegging eenmalig € 625.— (dat is ruim 50 euro in de maand)

Eigen geld ± €1000 a 1200 (daar verwacht ik nog een aardig salaris en mijn belastingteruggaaf bovenop)

Ik bid dat ik er nog ongeveer € 100 euro in de maand bovenop krijg zodat ik mijn eigen geld kan gebruiken om grote eenmalige klappen op te vangen.

 

Groetjes Matthijs