donderdag 16 juli 2009

Werk...

Hallo Allemaal,



Ik heb al een paar keer beloofd om wat meer te gaan schrijven over het werk wat ik doe op Hebron. Dat heb ik tot nu toe nog niet zoveel gedaan. Vandaar deze blog.



Ik vind het best lastig om te schrijven over mijn werk op Hebron. Veel dingen zouden jullie gewoon moeten zien. Om de diepte te voelen, om de nood te begrijpen en alle andere dingen die bij het werk komen kijken. Veel dingen zou je anders niet snappen.



Verder ga ik natuurlijk niet alle levensverhalen van de kinderen hier vertellen en vertellen wat ze mij zeggen. De kinderen hebben een eigen leven waar ook privacy bij hoort.



Als derde ben ik, evenals de meeste van Hebron, niet onverdeeld enthousiast over de situatie waar we in zitten. Het is wellicht voor een kind beter om bij Hebron te wonen dan op straat of in een verrot gezin, maar elk jaar 10 nieuwe tio's en tantes zien komen en gaan is ook niet opbouwend voor de hechting, vertrouwen en zekerheid. Er wordt daarom ook hard nagedacht over een andere vorm. Maar zolang die er nog niet is geven we wat we kunnen en doe we ons best om de kinderen te wortelen diep in de liefde van Jezus en om sterke personen en karakters van ze te maken.



Maar ik zal mijn best doen om wat meer inzicht te geven in wat ik doe, hoe ik dat beleef en wat het betekend voor de kinderen. Het laatste zinnetje van de vorige alinea is voor mij heel belangrijk. Het is mijn missie. Ik wil graag zien dat de jongeren geworteld raken in de liefde van Jezus. Vrij van angst, vrij van afwijzing, vrij van zoeken naar bevestiging maar met een stevig, warm en liefdevol fundament. Verder wil ik, met name de jongens, opvoeden tot sterke gezonde mannen. Die keuzes kunnen en durven te maken, die weten wat ze willen en daarnaar durven te handelen.



Dit leer je ze niet zomaar. Ik ben de 150e tio/tante. Als ik iets wil wat niet zo in het straatje past van het kind, komt er over een maandje wel weer een nieuwe. En bovendien, wat heb jij met mijn leven te maken. Je gaat toch over een jaar weer weg.


Het komt dus heel erg aan op een gezonde voorbeeldhouding. Ik merk dat ik daarmee veel vragen krijg. En veel diepe gesprekken. Dat vind ik erg gaaf om te beleven. Maar inhoudelijke dingen zal ik daarover hier niet delen.



Verder ben je bezig met alledaagse dingen van het leven van een kind en puber. Dat houdt in dat je soms bezig bent met verzorgende taken zoals eten koken of helpen kleren uitkiezen, ik ben bezig met grenzen stellen en hanteren, niet te vergeten; leuke dingen doen, helpen in het opbouwen van sociale contacten, gedragsmanieren aanleren, sociale vaardigheden aanleren en dat soort dingen meer.



Dit zijn wel de meest gangbare dingen waar ik me mee bezig houd.



Ik ben blij dat we op dit moment met een hoge bezetting zijn zodat we veel persoonlijk kunnen investeren in de kinderen.
Concrete vragen kan je in de reacties plaatsen of daar kan je me over mailen. Dan zal ik daar nog een keer op ingaan in een latere blog.



voor meer informatie over hebron kan je kijken op http://www.hebron.an/. Je kunt hier ook terecht voor een bankrekeningnummer om Hebron te sponsoren.

2 opmerkingen:

  1. wat een mooie missie matthijs, maar ook wat zwaar.dit stukje laat weer zien hoeveel gebed er nodig is voor jullie werkers en voor de kinderen.ik draag jullie allemaal op aan onze
    Vader, Hij is de Vader der wezen of dat nu letterlijk of figuurlijk is.Hij zal je helpen en zegenen in dit werk als je zijn stem volgt. laat dat je kracht zijn.ik heb bewondering voor je.

    groetjes jolanda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Matthijs
    Cool dat je wat voor de kinderen kan betekenen. Ja het is wel dubbel dat je doordat je er zo veel verschillende tio en tantes komen toch niet helemaal kan bieden wat je wil. Heel veel zegen.
    Ik heb ook mijn vliegticket geboekt voor 3 september.
    Groetjes Marieke

    BeantwoordenVerwijderen