Hallo Allemaal,
Weer een berichtje uit het verre Curacao. Tenminste, dat begin ik nu eindelijk na 5 maanden te voelen. Ik heb eigenlijk nog geen moment het besef gehad van de afstand ten opzichte van Nederland en het gevoel dat ik ver van huis ben. En nu, begin ik me een beetje een vreemdeling te voelen. Anders dan de Antilliaanse Cultuur, al is het alleen al in taal, met collega's in huis die heel lief zijn, maar niet mijn intiemi. Al is het alleen al omdat hij bijna allemaal vrouwen zijn.
Het is dan zo ontzettend mega bemoedigend als er mensen zijn die tegen je zeggen. Ons huis is ook jouw thuis. Kom maar gezellig vaak langs. En we zijn betrokken op je een houden van je. Ik was echt zo ontzettend bemoedigd vandaag. Ik stond heel erg perplex.
Echt God weet wat ik nodig heb.
Danki Dios. Bo ta gracia pa mi.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Eer aan onze God voor deze zegen! Kunnen we hier volgende week samen naar toe gaan?
BeantwoordenVerwijderenPapa
Hoi Matthijs,
BeantwoordenVerwijderenHet ga je en je vader goed! Fijn om zo bezoek te krijgen daar!
Sterkte in alle dingen!
Hartelijke groet, Philip en Marry
Heej broeder,
BeantwoordenVerwijderenGaaf om al je verhalen te lezen! Ik herken een hoop:) Dat zie je waarschijnlijk ook wel in mijn verhalen. Gods zegen broeder en we zijn niet alleen!:)
Hug Bas