Feeling a Stranger

Hallo Allemaal,

Weer een berichtje uit het verre Curacao. Tenminste, dat begin ik nu eindelijk na 5 maanden te voelen. Ik heb eigenlijk nog geen moment het besef gehad van de afstand ten opzichte van Nederland en het gevoel dat ik ver van huis ben. En nu, begin ik me een beetje een vreemdeling te voelen. Anders dan de Antilliaanse Cultuur, al is het alleen al in taal, met collega's in huis die heel lief zijn, maar niet mijn intiemi. Al is het alleen al omdat hij bijna allemaal vrouwen zijn.

Het is dan zo ontzettend mega bemoedigend als er mensen zijn die tegen je zeggen. Ons huis is ook jouw thuis. Kom maar gezellig vaak langs. En we zijn betrokken op je een houden van je. Ik was echt zo ontzettend bemoedigd vandaag. Ik stond heel erg perplex.

Echt God weet wat ik nodig heb.

Danki Dios. Bo ta gracia pa mi.

Concert

Een tijdje terug heb ik gespeeld in een concert en ik heb nog steeds niet echt verslag daarover gedaan. En dat is wel zeker te moeite waard. So here it is…

Ik denk dat het begin oktober was dat ik gevraagd werd om te spelen voor een optreden. Ik had echt werkelijk geen flauw idee waar het over ging. Op dat moment wist ik niet echt een goede reden om nee te zeggen. Ik voelde eigenlijk nee in mij opkomen omdat ik in die fase best in een heftige tijd zat en ik wilde er niet meer bij, maar eigenlijk vond ik het ook wel weer leuk, en voor ik het wist zei ik ja. De training begon twee dagen later al, dus we zijn hard aan het trainen gaan. Elke dinsdag en elke donderdag trainen. Sow, dat is best wel veel. En dat voor twee nummers. Ik had nog niet zoveel ervaring met zulk soort optredens. Met het bandje waar ik Nederland in zat trainden we liederen 3 keer ofzo, en dan konden wel het wel. Maar Hier hebben we heel wat uren geoefend voor 2 liederen. Ik had voor mezelf besloten dat ik elke dinsdagavond erbij wilde zijn, maar dat ik de donderdag er alleen bij ben als ik echt kan, en energie over heb. Ik ben er uiteindelijk 1 keer geweest op donderdag volgens mij.

Het is overigens best apart om benaderd te worden voor zo'n optreden. Te meer toen ik ging zien hoe professioneel het moest zijn, en de andere muzikanten ook waren. Ik kan zelf aardig gitaar spelen maar ik ben niet echt professioneel ofzo. En John had me maar één keer horen spelen. Echt leuk, om hier dan voor gevraagd te worden.

Het team was geweldig. Geweldige mensen, geweldige muzikanten en een honger naar God. Er was echt een eenheid in het team, en een eenheid in verlangen. We deden het allemaal voor God. Misschien dat dit de belangrijkste reden was van onze eenheid, want in de karakters en achtergronden zat dit zeker niet. We hadden een zeer diverse groep. Maar we vonden echt elkaars hart in de muziek, en in het verlangen God te dienen.

Voor John was dit ook heel belangrijk. Het ging niet alleen om resultaat maar ook om de honger naar God, het karakter, de trouw in de training en al dat soort dingen meer. Ik heb best veel respect om op basis daarvan keuzes te blijven maken ondanks dat de druk voor professionaliteit op je drukt. Een voorbeeld; Er zou ook een brass sectie zijn. Met toeters en blazers. Maar deze jongens hadden een houding van 'wij hoeven niet op de training te komen, we zijn professioneel, geef ons de bladmuziek en wij spelen mee'. Ongetwijfeld zouden ze heel goed gespeeld hebben maar omdat het door John beleefd wordt als een geestelijke taak, wordt deze attitude afgewezen en mochten ze niet meespelen. Dan maar iets minder, maar wel op een manier waar John achter kan staan.

Hij was een goede en geduldige Music director. Hij wist wat hij wilde, legde aan de ene kant de lat hoog, maar wel in alle mildheid en rust. Het was mooi om zo met elkaar aan de kwaliteit te werken. Ik heb het oefenen ook wel ervaren als dienen. Soms dan had ik mijn part al wel 100 keer gespeeld maar dan nog speelde ik het voor de andere partijen die nog stukjes moesten leren. Op andere momenten was het weer andersom. Voor jezelf kan je een training overslaan omdat ik het dan toch al ken, maar daar komen de anderen niet verder mee. Je bent met elkaar

Het optreden ging geweldig goed vond ik. We hebben veel reacties gehad zoals 'waarom speelden jullie maar twee nummers', en 'ik heb maar 1 negatief punt, het was te kort'. Ik hoorde dat we vervolgens weer voor een aantal andere concerten zijn gevraagd om daar in het voorprogramma te spelen. Maar het exacte weet ik daar niet van. Dat komt nog wel.

Na het optreden hebben wel elkaar weer opgezocht om te bidden, en onze ervaringen te delen van die avond. Dat was echt een fijne avond. Het kwam bij ons allemaal naar boven dat we de samenwerking erg prettig vonden.

Ja, ik ben er erg blij mee en met de contacten die het heeft opgeleverd.

Gisteren ben ik nog even bij John en gezin geweest. Het was heel fijn. Bemoedigend om hier op Curaçao mensen tegen te komen die zo gelijk gezind zijn. Want die zijn er op Curaçao verder niet heel veel onder de lokale bevolking vind ik.

Veel zegen,

Matthijs

Betere berichten

Hallo Allemaal,

Bedankt voor jullie medeleven de afgelopen periode. Het was uit mijn berichten wel te merken dat het wat minder goed ging, soms ook wel wat slecht. Maar jullie hebben dat allemaal goed opgemerkt en ik heb diverse momenten ook gebed gemerkt. Dat is echt krachtig. Soms dan wordt ik wel eens ineens op andere gedachten gebracht vanuit het niets. Of wordt ineens mijn focus op andere dingen verschoven. En dan denk ik, er is nu vast iemand voor me aan het bidden. Heel fijn is dit.

Op dit moment is de moeilijke tijd volgens mij achter me. Het gaat nu in ieder geval goed, Ik zie het zonnetje weer helemaal schijnen. Ook al zit die nu achter de wolken en regent het.

Maar bij deze even een paar update's over dingen die de afgelopen tijd speelden.

Het autoongeluk is uiteindelijk goed afgelopen. De tegenpartij is verantwoordelijk gesteld en wij hebben alles vergoed gekregen. Dit is echt een zegen. Scheelt heel veel ellende. En ik heb nog geen politie gezien dus die verwacht ik eigenlijk ook niet meer. De auto is inmiddels ook al klaar, best heel snel voor op dit eiland, dus we kunnen er weer mee karren. Hij rijdt als een trein. Inmiddels is er wel weer een andere auto total loss, dat is dan weer jammer. Maar daarvoor komt een nieuwe.

Wat betreft Marijke. Daar ben ik inmiddels wel klaar mee, het is over. Dat scheelt heel veel verdriet, pijn en moeite. Ook wat betreft de toekomst laat ik dat los. Het was heel verwarrend voor me, maar dat zei dan maar zo. We kunnen niet altijd zien en begrijpen hoe ons leven gaat.

Wat betreft mij gezondheid. Ik heb een fikse verkoudheid gehad met lange duur. Daar was ik ook een beetje knock-out door. Maar dat is nu weer over. Ik voel me ook fysiek weer prima. Ik heb daardoor de helft van de hoeveelheid slaap nodig. Heerlijk.

Mijn mentale gezondheid is ook weer prima. Ik pak weer veel dingen aan, ben alles aan het schoonmaken, opruimen en ik ben veel liever, geduldiger en vriendelijker tegen de kinderen en ik doe mijn werk gewoon beter. Er ligt nog wel veel werk wat ik moet doen. Wat ik eigenlijk de afgelopen maanden moest doen.

Het zoeken naar een Kerk ben ik ook weer meer aan het oppakken. Ik heb het niet super naar mijn zin bij de kerk waar ik naar toe ga meestal. Ik vind het wat lauw en saai. Ik mis een beetje de honger. Maar er heerst nog veel geest van slavernij in de kerken. Dat maakt het lastig om een kerk te vinden. Maar afgelopen zondag was ik wel bij een hele fijne kerk. Dat vond ik zeer prettig om daar te zijn. Dus daar ga ik me denk ik meer op richten. Het is wel allemaal papiaments. Maar er is gelukkig vertaling voor me.

Er is nog veel meer te vertellen, maar dat is weer voor de volgende blog. Mi ta bai baña. Oftewel, ik ga me douchen.

Veel zegen,

Matthijs

...mijn deel is de Heere...