Sint Maarten

Gisteren ben ik terug gekomen uit sint Maarten. We waren daar om mee te spelen in het voorprogramma van Donnie Mc Clurken. Maar dat kan ineens wijzigen natuurlijk. Zo hoorden we 8 uur voordat het vliegtuig vertrekt dat het spelen niet door ging. Auke en ik hebben besloten met z'n tweeën alsnog te gaan. En de verhalen kan je hier lezen.

Trainingen

Voordat we vertrokken hebben we veel trainingen gehad. John was hard aan het werk. Muziek gemaakt, ons begeleid, zang afgestemd op elkaar. Het was heel gaaf en heel cool om daaraan te werken. We hadden het goed met elkaar en zagen uit naar het optreden. Maar toch in elk gebed was daar die uitspraak: Jezus, we willen dat ze U gaan zien. We vinden het gaaf, we vinden het cool, maar het gaat om U.

Slecht nieuws

In de nacht van vrijdag op zaterdag werd ik 12 uur gebeld. Zaterdag 8 uur vertrok het vliegtuig. Zo kort van te voren kreeg ik het slechte nieuws dat het spelen niet doorging. Daarvoor verschillende redenen gehoord. Van problemen met Insel Air tot het slecht georganiseerd zijn van dingen. Aan wie of wat het ligt is niet duidelijk en niet interessant. Voor mij best een tegenvallen. Spelen in een voorprogramma van een grote artiest als Donnie McClurken is niet een dagelijkse bezigheid. Maar meteen werd ik sterk bepaald bij: Het gaat niet om onze eer, om ons te profileren. We hebben onszelf voor God neergezet als dienstknechten. En zij zijn niet baas over hun eigen leven. En daarmee heb ik geen recht om boos te worden of op mijn strepen gaan staan. De enige die dat zou kunnen doen is God zelf, maar Hij deed dat kennelijk niet. He knows why!

Toch gegaan

We zijn toch gegaan. Niet teleurstelling is de baas en ik laat me niet uit het veld slaan. Tickets zijn toch betaald dus op z'n minst hebben we een leuke vakantie. Sint Maarten was ik nog nooit geweest. Evenals Saint martin. Bovendien werd ik daar sterk toe gedreven en ervoer ik dat als God die sprak. Voor Auke was de situatie precies hetzelfde dus ik had een maatje om mee te gaan. 'Toevallig'! Nee, zoiets heet; God, die aan het werk is.

Vliegen en T-shirt

Spullen ingepakt, gitaar toch mee, blij gezicht, beetje moe van slaapdienst, in de auto op weg naar HATO airport. Besloten God te dienen, zijn liefde uit te delen en beschikbaar te zijn. Daarom ons T-shirt aangedaan. OUR LIFE ROCKS, THANKS TO JESUS. Daar hebben we veel reacties op gehad. Met mensen gesproken over Jezus, of mensen reageren erop met Amen!. Het was erg leuk. Bagage ingeleverd, gelukkig geen problemen gekregen bij de Douane en toen zaten we daar boven. Heerlijk genoten van kopje koffie en excited over de reis de we zouden gaan maken. Geen idee wat er allemaal zou gebeuren. Ineens was Auke in gesprek met iemand. Mijn begrip gaat niet zo super snel vanwege het engels maar het bleek de manager te zijn Donnie McClurken. Huh, best apart ofzo. Binnen het Amerikaanse wezen worden grote artiesten zoals deze apart genomen, met beveiliging en onbereikbaar. Wij konden gewoon op normaal niveau praten. We hebben ons verhaal gedeeld en hij was echt geshockeerd. Het is aan de ene kant erg mooi om te zien dat de niet leuke dingen gezien en gedeeld worden door mensen als deze en aan de andere kant konden we getuigen van hoe wij ermee om zijn gegaan. We zijn dienstknecht van Jezus als we op groot podium staan, maar ook als dat ineens gecanceld wordt. De manager vond dat een heel bijzondere houding. Hij zei steeds: Oh, I hate that. Dat dingen zo kunnen lopen.

Anyhow, we hebben wat kennis gemaakt met de bandleden. En vlogen naar sint maarten. Geen idee wat we gingen doen, geen auto, geen verblijfplaats, geen dingen afgesproken, niet veel geld, geen pinpas etc. Boeiend. What will happen?

VIP-Treatment

Uit het vliegtuig worden we meteen opgevangen door mensen van de GOSPEL-GMX. De organisatie achter het concert. Direct uit de slurf. Paspoorten inleveren, we konden de rij bij de Douane passeren. Na de douane worden we in luxe kamer in gebracht met luxe banken, koelkast met drinken. Echt zon VIP ruimte. Daar konden we chillen, wachten op onze koffers en ff naar de wc. Luxe luxe. Het is wel heel apart want eigenlijk heb ik niets met hun van doen. En ik kan ook niet zo bijzonder gitaar spelen als hun.

So However. Met de artiestenbus gingen we richting het hotel. Zou er een kamer voor ons zijn? Zou de manager van McClurken of de voorganger wat voor ons regelen. Hotelkamer kost 200 Dollar per nacht. Oh, sorry meneer, u heeft sedula. Dat kost dan $150 per nacht. Oh, sorry, het is goedkoper. Het is 100 Dollar per nacht. "You don't have to say sorry for making it cheaper." Bon, Auke was zo lief hotelkamer te betalen. En daar zit je dan in het grootste en duurste hotel van St maarten. Heerlijk met warme douche, wat is dat lang geleden. Het lekkerste bed wat ik ooit heb gehad.

Dit gaat een lang verhaal worden.

Om een lang verhaal kort te maken. Het was luxe leven, luxe eten, nieuw eiland mee maken en al dat soort dingen meer.

Jezus uitstralen

We hadden wel wat anders te doen dan alleen de tourist uithangen. Ik had besloten ook Jezus te dienen ook nu het allemaal anders ging. Dus we gingen zingen, bidden zowel op onze slaapkamer als in de hal waar een gigantisch gigantische mooie vleugel stond. Ik heb al wel eens op een vleugel gespeeld maar dit was, voor zover ik er verstand van heb, echt een hele goede. Heerlijk om daar zo op te spelen. En Auke zingen. Meestal Engelse liederen. Veel mensen kwamen luisteren en kwamen daarbij tot rust. Het voelt als Gods Geest die dan heel dichtbij is. Daarna gingen we uit eten en signaleerde ik een vrouw naast ons waar ik bewogenheid over had. We raakten daarmee in gesprek over wat we hier gingen doen. Over Jezus. Over de teleurstelling maar ook over hoe we daar mee om gingen. Dat vond ze erg mooi. Later kwam ze naar ons om te vertellen dat haar tante ziek was. Het was nogal een lastige complexe situatie voor haar. We hebben haar over Jezus verteld, aangeboden voor haar te bidden. Dat vond ze wel erg fijn. En concreet advies gegeven. Wow, wat is God aan het bewegen.

De volgende dag zag ik dat er een kerkdienst was in het Hotel. Cool! Ernaar toe gegaan maar er was nog niemand een half uur van te voren. Ik zeg tegen Auke 'ik ga mijn gitaar halen' Zo gezegd zo gedaan. We hebben daar twee liederen gezongen en ik ervoer daar een sterke zalving. De voorganger van Curacao kwam toen net binnen. 'Ik hoorde zingen en dacht, hier is Jezus'. Gaaf. De voorganger had het echt even hard nodig. Zo zijn we daar elkaar weer tot bemoediging geweest. And so on!!

Dus de zaterdag bestond uit vertrek Curacao, aankomst, hotelkamer bekeken, lunch om half 3, piano spelen, op verkenning uit, de bijzondere airplane takeoff bekeken van sint maarten, naar de zee geweest, wezen uit eten (bijzondere soep, spaghetti carbonara, en thiramisu), met vrouw gesproken, nog meer met vrouw gesproken en weer piano gespeeld. Om 12 uur gaan slapen.

Ontbijt

De zondag begon met het lekkerste ontbijt van mijn hele leven. Wat luxe, wat uitgebreid, wat lekker. Echt gigantisch. Ik had zoveel gegeten dat ik zelfs met het avondeten nog geen honger had. Heerlijke omelet, bacon, toast, worstjes, groentemix, fruit, yoghurt, croissant, browny cake, Jus d'orange, en nog diverse andere dingen. Ondertussen plannen maken over wat we die dag zouden gaan doen. Auto huren? Op stap? Taxitour? Franstalige gedeelte? Allemaal opties. Maar doordat we er achter kwamen dat er een kerkdienst was zijn de plannen een beetje veranderd.

Na die dienst zijn we naar de soundcheck geweest. Leuk, zo onder die bandleden. Je bent echt onderdeel van de groep. En het is mooi. Mooie muziek, maar ook leerzaam wat betreft het afstellen van het geluid. Het is me opgevallen dat vrijwel alle focus op goed monitor en podium geluid ligt. Zaalgeluid is piece of cake.

Flitsbezoek

We wilden nog wel graag naar het Franstalige gedeelte. Daar hadden we nu ongeveer 3 uur de tijd voor. Dus heel snel naar het Franstalige gedeelte. Dat is toch wel het vreemdste wat er is. Zo'n klein eiland maar toch twee landen.

Gedaan!!!

Ik ben zo ontzettend blij dat een christen iemand is die leeft vanuit: Gedaan, gedaan, gedaan, gedaan. Mijn redding is gedaan, mijn heiligmaking is gedaan, de kracht ontvangen om te getuigen is gebeurd, de inwoning van de Heilige Geest in mijn Hart is reeds ontvangen.

Soms zit ik wel eens in dipjes. Wordt ik geconfronteerd met mijn eigen tekortkomen. Soms voel ik me niet geliefd. Een ander keer zwaar gediskwalificeerd. Later weer een keer ver van God. Wat ben ik dan zo blij terug te gaan naar de Bijbel en in gebed naar God te gaan. En dan die zachte stem in mijn hart te horen. Gedaan. Jongen, alles is gedaan. Je tekortkomingen, je hoeft nergens meer te komen. Ik ben naar jouw toegekomen. Ik heb je zo lief. Liefgehad, maar nu nog steeds. Ik heb je gerechtvaardigt, heilig gemaakt. Weet je hoe? Daar af te dalen op het niveau waar jij bent, jouw leven over te nemen en op mij te leggen en het mijne aan jouw te geven. Ik heb alle gevolgen daarvoor moeten dragen, maar jij draagt de gevolgen van mijn Heilig leven. Echt, stimuleert mij dat tot zondigen, om een god-loos leven te leven. Wanneer iemand dat denkt daag ik die persoon van harte uit deze liefde te ontmoeten. Te leren kennen. Men, wat hou ik van die Jezus, elke vezel van mij wil bij Hem zijn. Wil lijken op Hem. Wil leven als Hem. En bovendien, ik kan niet anders. Zoals ik vroeger slaaf was van de zonde, zo ben ik nu slaaf van de gerechtigheid. Ik ben dood voor de zonde. Levend voor God. Wat ik leef, leef ik niet meer. Helemaal niet meer. Nada. Voorbij. Over. Finished. Done. Passed. Wat ik nog leef is Jezus. Men… I'm so impressed by Him. I love Him. More than anything. More than life! Echt ik had dat zo nodig. Iemand die afdaalde naar de aarde om de overwinning op Zonde te halen. Ik kon dat niet. Gelukkig heeft Jezus dat GEDAAN. Ik had iemand nodig om naar de Hel af te dalen om de Duivel te overwinnen. Gelukkig heeft Jezus dat gedaan.

Men, dit is fantastisch. Leven uit God. Gratis. Voor niets. Gegeven. Helemaal gedaan. Niets meer aan toe te voegen. Het leeft ook nog eens in mij. Heeft mij bevrijd van elke macht over zonde, ziekte, Satan en dood. En als ik sterf of Jezus komt terug zegt Hij ook nog eens. Goed gedaan mijn goede en getrouwe dienst knecht. Terwijl het gewoon Jezus was.

Wanneer er 1 mm was wat ik zelf moest doen aan mijn redding, herstel, verandering, heiliging, rechtvaardiging of wat dan ook. Dan was ik hopeloos. Ik zou ik niet weten waarom ik dan Christen zou zijn. Maar nu, omdat Jezus gedaan heeft wat ik niet kon is er hoop!

Het oude IS voorbij gegaan. Het nieuwe IS gekomen. Gedaan!

Loverboy

Zonet heb ik de film Loverboy gekeken. Dit is een film die een aantal Jaren geleden op Nederland3 is uitgezonden. Waarschuwend voor de risico's van Loverboys. Inzoomend op de Emotioneel afhankelijke relaties.

Ik vond de film Shocking Confronterend. Ik ken in mijn directe omgeving niemand die in aanraking is gekomen met een Loverboy, ik ken er geen en ik ben erg geen. Maar wat er in zo'n film gebeurd komt zo dicht bij. Het leven loopt even niet zo lekker maar gelukkig is er een vluchtplek. Dat dit geen goede vluchtplek is kom je later pas achter. Niemand begrijpt je, nee ze pesten je zelfs, gelukkig is daar die persoon die tijd voor je heeft, aandacht geeft en je belangrijk maakt. De film staat bol van vluchten, emotionele afhankelijke relaties, misbruik, liegen, dwang. Ik moet zeggen, niet alleen de loverboy is verkeerd bezig. Die persoon die zich laat vangen gaat ook echt niet gezond met relaties om. Zij, of Hij, is zelf ook niet gezond en spant de ander voor zijn emotioneel lege karretje.

Het is daarom zo belangrijk de keuze te maken tot diep in elke vezel. De liefde van God is mij genoeg. Ik begin geen relatie, ik denk niet aan een relatie voordat God genoeg voor mij is en ik blij ben in Hem. Adam leefde in de intimiteit met God en hij kreeg Eva. Hij leefde uit de liefde van God. En daarna een partner. Dat beschermt tegen destructieve relaties of destructieve patronen in relaties.

Dus zit je in een situatie van een jongen of meisje, man of vrouw wat je gelukkig moet gaan maken of dat niet gedaan heeft. Maak de keuze. God gaat mij vervulling geven! Daar zoek ik naar, daar dorst ik naar en daar verlang ik naar. Naar niets en bovenal niemand anders!

Better then getting what I say I need,
Better then living the life that I wanted,
YOUR LOVE IS!!

Gezellige Kletspraat

Hallo Allemaal,

Op aandringen van mijn ouders en een aantal aanmaningen dat, als ik niet heel snel wat ga typen, de mensen in Nederland niet meer aan me denken, ga ik toch weer eens wat schrijven.

Nu moet ik zeggen, ik vind het schrijven best heel leuk hoor. Alleen de tijd gaat zo snel. De dagen lijken hier wel drie keer zo snel te gaan. En dan dat slechte internet. Op dit moment is het echt dramatisch, en dat is echt zo. Maar goed. Geen excuus. Over niet al te lange tijd ga ik jullie real life spreken.

Want ik moet eerlijk zeggen, mijn denken wordt wel steeds meer bepaald bij het feit dat ik het grootste gedeelte heb gehad. Om die reden een aantal top 10 lijstjes.

Top 10 - Dingen die ik graag snel wil doen als ik weer in Nederland ben.

* Met het gezin gezellig bijkletsen onder het genot van heerlijk eten wat ik zelf heb gemaakt.
* Een, ik-heb-je-zolang-niet-gezien-en-ik-ben-blij-om-je-weer-te-zien-feestje houden.
* Naar de doorbrekers gaan.
* Een aantal dagen logeren bij mijn oma
* tot 12 uur 's avonds in six-flags blijven op de new Years eve.
* Nieuwe laptop kopen
* Goede muziek luisteren op goede speakers, goed hard met goede ei met rookvlees.
* Met de auto Nederland aftoeren op zoek naar onder het stof liggende contacten.
* Hard gaan zoeken naar werk en inkomsten
* Genieten van het goede van Nederland, het betere eten, betere wegen, betere auto's......

Toch zijn er ook een boel dingen die ik zou gaan missen. Lees maar:

* Het heerlijk warme klimaat wat altijd weer lekker zonnig is.
* De lieve vrijwilligers waar ik mee samen werk

* De knuffels, stoeipartijen, lieve woorden, leuke contact en uitproberen van de kids!

* Annemarie, het zonnetje van Curacao

* Keily, John, Rina, Kevin, Matthias, Anne, Martijn, Suzan, auke en vele anderen die ik ken.

* Het goede leven van Curacao; Frozen Cappechino's, Batido's, heerlijk goedkoop uit eten, Kura Hollanda, de tropen. Echt het is zo heerlijk 's avonds laat bij Kura Hollanda nog even zitten, te genieten van lekkere espresso vergezeld met goede life muziek.

* Het heerlijke stressloze leven. Niemand maakt zich druk om tijd, afspraken en agenda.

* Siña Papiamentu

* Het buitenleven. De heerlijke stranden, terrasjes en al dat soort dingen meer.

Verder hoop ik jullie allemaal weer snel te zien.

29 Augustus betreden mijn voeten weer Nederlandse bodem. Wow, lang geleden hoor.

Matthijs

Ter aanvulling vorige bericht

Hallo allemaal,

Even ter aanvulling op mijn vorige bericht. Wanneer jullie mij graag willen sponsoren of meer willen sponsoren. Dat kan. Dit zijn de gegevens daarvoor

Via de hoop

Postbank 3504700
t.n.v. Stichting Vrienden van de Hoop
o.v.v. Matthijs Freeke

Direct eigen rekening

Rabobank 309312949

t.n.v Matthijs Freeke

Vermelding maakt uit.

Voor automatisch incasso, stuur me dan even een mailtje met

Naam

Adres,

postcode

Telefoonnummer

bedrag,

periode

Alvast bedankt,

Matthijs

Giften

Hallo Allemaal,

Bij deze een verhaal over giften en financien. Ik heb het net helemaal uitgezocht samen met mijn moeder en omdat veel van jullie mij steunen is het goed om daarover ook updates te doen.

Ik wil jullie danken voor jullie gaven. Het zijn helemaal niet super geestelijke gaven. Het zorgt ervoor dat ik kan wonen, brood eten, auto kan rijden en ontspannende dingen kan doen. Ik ben jullie dankbaar dat jullie daarin voor mij zorgen. Dat heet genade. Loon krijg je naar wat je doet, genade omdat iemand mij liefheeft en zomaar voor me wil zorgen.

Even transparant. Op dit moment krijg ik maandelijks 402 euro binnen. Het leven kost mij hier ongeveer 550. Ik heb op dit moment ergens tussen de duizend en tweeduizend euro spaargeld. Daarvan moet ik ook mijn ticket kopen en de eerste maand(en) in Nederland overbruggen. Dat houdt in dat ik bidt voor meer gevers.

Verder is de tweede opmerking dat ik besloten heb 2 maanden langer te blijven op curacao. In verband met belangrijke veranderingen in de zomer. Maar dit kan ik alleen doen wanneer jullie als sponsors besluiten mij tot augustus door te blijven sponsoren. De automatisch incasso's houden op in mei.

Samengevat. Ik ben dankbaar voor de gaven die ik krijg, ik bid alleen om nog een beetje meer. En ik wil jullie vragen om ook voor de financien te bidden en te overwegen om te sponsoren als je dat niet doet. Zodat Sarah (van de foto) en de andere kinderen van Hebron langer dezelfde 'vaders en moeders' hebben.

Groeten Matthijs

Bezoek Mama

Hallo Allemaal,

Deze week is mijn moeder op het eiland. Dat vind ik heel gezellig. Hoewel ik geen vrij heb gekregen valt het me toch nog alles mee hoeveel tijd ik heb om dingen met mijn moeder te ondernemen. Mede met dank aan de lieve Collega Marieke die een dienst van mij overneemt ook al zijn haar eigen ouders er ook.

Het is fijn als er zo af en toe bezoek komt. Ook al versterkt dat wel het gemis naar de mensen in Nederland en thuis. Maar ik ga jullie wel weer zien. Het duurt alleen nog even.

Groeten Matthijs

Turbulent op Hebron

Het leven op Hebron is tubulent en druk. Er zijn veel veranderingen (lees ontwikkelingen), weinig vrijwilligers, intense gebeurtenissen en kwetsbare harten. Dit maakt het werken op Hebron uitdagend, leuk, vermoeiend, ingewikkeld, afhankelijk van God, afwisselend, gespannen, gezellig etc etc.

Er gebeurd gewoon heel veel. En eigenlijk vind ik het gaaf. Maar het vraagt van mij wel veel slaap en veel rust.

Bid voor mij dat ik vol ben van liefde en wijsheid. En dat ik genoeg rust.

Groetjes Matthijs

Maskers

Ik kom net terug van de logos hope. hier ben ik samen met de oudste kinderen van Hebron geweest. Malaika, Jason, Raynold en Raylison. Er was een jeugd event bij de logos hope. Dit ging over identiteit. Er werd gedanst, gezongen, gepreekt, filmpjes vertoond en grappige dingen gedaan. Dit werd afgewisseld met interviews en getuigenissen van de actors. Ik vond er zelf een sfeer hangen van een gezonde identiteit vol liefde. Dat trof me.

Zoals ik al zei, het ging over identiteit. En wat er gezegd werd komt veel overeen met waar ik zelf de laatste paar dagen over nadacht als het gaat om mijn eigen leven. Tegenover een gezonde identiteit vanuit een openbaring van de liefde van God staat vaak dat men hun identiteit ontleent aan andere mensen. Op een gezonde of minder gezonde manier. Natuurlijk zeggen andere mensen terecht iet over wat je kan en bent, maar God legt de bodem daaronder in wat Hij over je zegt. Dat is het fundament.

Een meisje vertelde hoe ze verschillende maskers droeg. Misschien beter gezegd, verschillende identiteiten had. Het goede Christelijke meisje in de kerk, tegenover de feestbeest bij de nietchristelijke vrienden. Het gehoorzaamde jongste meisje thuis, tegenover de popular girl op school.

En ik herken dat. Soms ben ik zo op het slechte pad met dingen die ik zeg, denk of doe. Tegenover de brave goede Christen die ik probeer te zijn. De jongen die doet waar die zelf naar verlangt tegenover iemand die de hele Bijbel bij wijze van spreken uit zijn hoofd kent.

En deze verschillende identiteiten zetten me wel eens klem. Ik probeer de slechte kanten te overwinnen. Daar doe ik hard mijn best voor. Jaar in jaar uit. Maar dat lukt niet. Niet beseffende wat het einde van Romeinen 7 en het begin van Romeinen 8 zeggen.

Jezus heeft ons verlost hiervan. Ik hoef zelf niet meer een christelijk leven te bouwen. Een christelijke identiteit te maken. Mijzelf te overwinnen. Dat heeft Jezus gedaan. Romeinen 8 leert ons dat Jezus, door in een zondig lichaam te komen, het lichaam van de zonde overwonnen heeft. Waarom heeft dit zo lang geduurt voordat ik dit begin te pakken. Na jaren dit bijna elke zondag te horen.

Het is moeilijk uit te leggen wat er gebeurd. Maar alle buitenkant begint te verdwijnen. En dat ik begin vanuit mijn hart te leven. Dat houdt ook in dat alles wat verstopt zat achter mijn christelijke buitenkant ook meer naar buiten komt. Regelmatig zonde en verkeerde gedachten. Maar ik weet nu dat Jezus diegene is die me daarin verder brengt. Zoals Romeinen 7 dat zo duidelijk zegt. Niet ik.

Ik hoef niets hoog te houden. Niet voor God, niet voor mezelf niet voor andere mensen. Ik hoef niet iets te bereiken, iets te zijn, iets te kunnen, of heilig genoeg zijn. Jezus is alles wat ik ooit zou willen zijn. En hoe meer ik Hem verheerlijk om wie Hij is en wat Hij voor mij gedaan heb, des te meer begin ik daar zelf ook vol van te worden.

Misschien is het een lastig verhaal omdat ik moe ben en het is al laat. Maar het komt hierop neer. Stop met proberen Christelijk te zijn, en zie alleen maar op Jezus liefde, goedheid en bovenal, verbrachte werk. Laat al het andere echt los. De Heilige Geest zal mij en jouw van binnenuit veranderen.

God woont in Jouw,
Ondanks je nog niet zo heilige leven.
Hij begon al in je te wonen vanaf je eerste moment dat je Jezus aannam.
toen was je nog minder braaf waarschijnlijk.
God woont in mij.
Niet omdat ik zo goed ben.
Maar omdat Jezus zo goed is.
En omdat de Vader me liefheeft.

Veel zegen,
Matthijs

Nieuwsbrief

Ik heb al heel wat vraag naar mijn nieuwsbrieven gehad. Wanneer gaan die nou komen? Matthijs, die moet je nu echt eens typen!!

Die nieuwsbrieven typen was best wel een lastige klus voor mij. Ik merkte dat de hoge eisen die ik eraan stelde het lastig maakt om te beginnen of ze verder af te maken, en bovendien zat ik helemaal niet met mijn hoofd in Nederland maar op Curacao. Het is dan best lastig om tussen alle dingen die er op je af komen tijd en ruimte in je hoofd te maken voor nieuwsbrieven.

Maar ik wil het wel alsnog gaan proberen. Dus wanneer ik weer een dagdeel vrij heb dan ga ik er eens aan typen en dan kunnen jullie na een half jaar eindelijk gaan genieten van mijn eerste nieuwsbrief.

Groetjes Matthijs

Veel te schrijven, weinig tijd...

Er is heel veel te schrijven en te vertellen. Maar ik heb gewoon echt weinig tijd daarvoor. Dus vandaar dat de berichten lang op zich laten wachten.

Maar ik zal mijn best doen om in de aanstaande tijd een bericht te gaan typen over de vakantie met mijn vader, de conferentie met wilkin van de kamp, de maandvieringen, het concert met Kees Kraaijenoord, de logos Hope, ontwikkelingen in de Kerk op Curacao, De Jeugdkerk, Wat hebron dingen, en gemis van Nederland.

Nou, dat zijn weer 9 blogs die op de planning staan. Wanneer ik er aan toe kom weet ik niet maar hoe het in de gaten.

Groetjes Matthijs

Bon Pasku a un Felis Aña nobo.

Vanuit het verre Curacao ook een kerstgroet. Fijne Kerstdagen en een gelukkig nieuw jaar!! Best apart om op kerstavond te uit eten bij Kura Hollanda, buiten, met 's nachts zo'n 30 -32 graden. We hebben heerlijk gegeten. Maar persoonlijk heb ik de inhoud een beetje gemist. De kerstboodschap. De boodschap van Jezus' komst naar de aarde. Daarom ga mijn ideeën daarover maar wat op mijn weblog schrijven.

Ik ben zo blij met Jezus' komst naar de aarde. Zoals de mensheid gemaakt werd in het Paradijs voor God omdat Hij zijn liefde wilde delen, omdat Hij gemeenschap wilde hebben met de mens, zo kwam de Koning der Koningen op aarde om te dienen. Om te geven. De laatste jaren zijn bij mij persoonlijk de ogen van mijn hart open gegaan voor de liefde van God. En ik dacht altijd dat Jezus kwam voor de eer van God. Zodat de mensen weer God konden dienen, en dat de Hemel weer vol zou zijn. Zodat God de Vader weer de eer zou krijgen. Maar Johannes 3 leert ons dat dat het de Liefde is die Jezus naar de aarde bracht. Liefde die geeft. Liefde die dient, liefde die de ander op het oog heeft. God had ons op het oog met zijn komst naar de aarde. God wilde mij redden. God wilde mij zegenen. God wilde graag gemeenschap met mij. Hij deed dat niet de wereld te veroordelen, maar door haar te redden. (Joh 3:17, 18)

Echt, ik ben zo enthousiast over de liefde van God. Dank U wel Jezus, dat U naar de aarde bent gekomen, zodat wij in de Hemel kunnen komen. Dat U als koning bent gaan dienen, zodat wij als dienaars kunnen gaan Heersen zoals U het oorspronkelijk ook bedoeld had, Dank U, dat U arm bent geworden, zodat wij rijk zijn in U. Jezus dank U wel dat U als Baby gekomen bent, zodat U in alles mee kunt lijden.

Ik hou van U omdat U mij eerst heeft liefgehad.

MF

Feeling a Stranger

Hallo Allemaal,

Weer een berichtje uit het verre Curacao. Tenminste, dat begin ik nu eindelijk na 5 maanden te voelen. Ik heb eigenlijk nog geen moment het besef gehad van de afstand ten opzichte van Nederland en het gevoel dat ik ver van huis ben. En nu, begin ik me een beetje een vreemdeling te voelen. Anders dan de Antilliaanse Cultuur, al is het alleen al in taal, met collega's in huis die heel lief zijn, maar niet mijn intiemi. Al is het alleen al omdat hij bijna allemaal vrouwen zijn.

Het is dan zo ontzettend mega bemoedigend als er mensen zijn die tegen je zeggen. Ons huis is ook jouw thuis. Kom maar gezellig vaak langs. En we zijn betrokken op je een houden van je. Ik was echt zo ontzettend bemoedigd vandaag. Ik stond heel erg perplex.

Echt God weet wat ik nodig heb.

Danki Dios. Bo ta gracia pa mi.

Concert

Een tijdje terug heb ik gespeeld in een concert en ik heb nog steeds niet echt verslag daarover gedaan. En dat is wel zeker te moeite waard. So here it is…

Ik denk dat het begin oktober was dat ik gevraagd werd om te spelen voor een optreden. Ik had echt werkelijk geen flauw idee waar het over ging. Op dat moment wist ik niet echt een goede reden om nee te zeggen. Ik voelde eigenlijk nee in mij opkomen omdat ik in die fase best in een heftige tijd zat en ik wilde er niet meer bij, maar eigenlijk vond ik het ook wel weer leuk, en voor ik het wist zei ik ja. De training begon twee dagen later al, dus we zijn hard aan het trainen gaan. Elke dinsdag en elke donderdag trainen. Sow, dat is best wel veel. En dat voor twee nummers. Ik had nog niet zoveel ervaring met zulk soort optredens. Met het bandje waar ik Nederland in zat trainden we liederen 3 keer ofzo, en dan konden wel het wel. Maar Hier hebben we heel wat uren geoefend voor 2 liederen. Ik had voor mezelf besloten dat ik elke dinsdagavond erbij wilde zijn, maar dat ik de donderdag er alleen bij ben als ik echt kan, en energie over heb. Ik ben er uiteindelijk 1 keer geweest op donderdag volgens mij.

Het is overigens best apart om benaderd te worden voor zo'n optreden. Te meer toen ik ging zien hoe professioneel het moest zijn, en de andere muzikanten ook waren. Ik kan zelf aardig gitaar spelen maar ik ben niet echt professioneel ofzo. En John had me maar één keer horen spelen. Echt leuk, om hier dan voor gevraagd te worden.

Het team was geweldig. Geweldige mensen, geweldige muzikanten en een honger naar God. Er was echt een eenheid in het team, en een eenheid in verlangen. We deden het allemaal voor God. Misschien dat dit de belangrijkste reden was van onze eenheid, want in de karakters en achtergronden zat dit zeker niet. We hadden een zeer diverse groep. Maar we vonden echt elkaars hart in de muziek, en in het verlangen God te dienen.

Voor John was dit ook heel belangrijk. Het ging niet alleen om resultaat maar ook om de honger naar God, het karakter, de trouw in de training en al dat soort dingen meer. Ik heb best veel respect om op basis daarvan keuzes te blijven maken ondanks dat de druk voor professionaliteit op je drukt. Een voorbeeld; Er zou ook een brass sectie zijn. Met toeters en blazers. Maar deze jongens hadden een houding van 'wij hoeven niet op de training te komen, we zijn professioneel, geef ons de bladmuziek en wij spelen mee'. Ongetwijfeld zouden ze heel goed gespeeld hebben maar omdat het door John beleefd wordt als een geestelijke taak, wordt deze attitude afgewezen en mochten ze niet meespelen. Dan maar iets minder, maar wel op een manier waar John achter kan staan.

Hij was een goede en geduldige Music director. Hij wist wat hij wilde, legde aan de ene kant de lat hoog, maar wel in alle mildheid en rust. Het was mooi om zo met elkaar aan de kwaliteit te werken. Ik heb het oefenen ook wel ervaren als dienen. Soms dan had ik mijn part al wel 100 keer gespeeld maar dan nog speelde ik het voor de andere partijen die nog stukjes moesten leren. Op andere momenten was het weer andersom. Voor jezelf kan je een training overslaan omdat ik het dan toch al ken, maar daar komen de anderen niet verder mee. Je bent met elkaar

Het optreden ging geweldig goed vond ik. We hebben veel reacties gehad zoals 'waarom speelden jullie maar twee nummers', en 'ik heb maar 1 negatief punt, het was te kort'. Ik hoorde dat we vervolgens weer voor een aantal andere concerten zijn gevraagd om daar in het voorprogramma te spelen. Maar het exacte weet ik daar niet van. Dat komt nog wel.

Na het optreden hebben wel elkaar weer opgezocht om te bidden, en onze ervaringen te delen van die avond. Dat was echt een fijne avond. Het kwam bij ons allemaal naar boven dat we de samenwerking erg prettig vonden.

Ja, ik ben er erg blij mee en met de contacten die het heeft opgeleverd.

Gisteren ben ik nog even bij John en gezin geweest. Het was heel fijn. Bemoedigend om hier op Curaçao mensen tegen te komen die zo gelijk gezind zijn. Want die zijn er op Curaçao verder niet heel veel onder de lokale bevolking vind ik.

Veel zegen,

Matthijs

Betere berichten

Hallo Allemaal,

Bedankt voor jullie medeleven de afgelopen periode. Het was uit mijn berichten wel te merken dat het wat minder goed ging, soms ook wel wat slecht. Maar jullie hebben dat allemaal goed opgemerkt en ik heb diverse momenten ook gebed gemerkt. Dat is echt krachtig. Soms dan wordt ik wel eens ineens op andere gedachten gebracht vanuit het niets. Of wordt ineens mijn focus op andere dingen verschoven. En dan denk ik, er is nu vast iemand voor me aan het bidden. Heel fijn is dit.

Op dit moment is de moeilijke tijd volgens mij achter me. Het gaat nu in ieder geval goed, Ik zie het zonnetje weer helemaal schijnen. Ook al zit die nu achter de wolken en regent het.

Maar bij deze even een paar update's over dingen die de afgelopen tijd speelden.

Het autoongeluk is uiteindelijk goed afgelopen. De tegenpartij is verantwoordelijk gesteld en wij hebben alles vergoed gekregen. Dit is echt een zegen. Scheelt heel veel ellende. En ik heb nog geen politie gezien dus die verwacht ik eigenlijk ook niet meer. De auto is inmiddels ook al klaar, best heel snel voor op dit eiland, dus we kunnen er weer mee karren. Hij rijdt als een trein. Inmiddels is er wel weer een andere auto total loss, dat is dan weer jammer. Maar daarvoor komt een nieuwe.

Wat betreft Marijke. Daar ben ik inmiddels wel klaar mee, het is over. Dat scheelt heel veel verdriet, pijn en moeite. Ook wat betreft de toekomst laat ik dat los. Het was heel verwarrend voor me, maar dat zei dan maar zo. We kunnen niet altijd zien en begrijpen hoe ons leven gaat.

Wat betreft mij gezondheid. Ik heb een fikse verkoudheid gehad met lange duur. Daar was ik ook een beetje knock-out door. Maar dat is nu weer over. Ik voel me ook fysiek weer prima. Ik heb daardoor de helft van de hoeveelheid slaap nodig. Heerlijk.

Mijn mentale gezondheid is ook weer prima. Ik pak weer veel dingen aan, ben alles aan het schoonmaken, opruimen en ik ben veel liever, geduldiger en vriendelijker tegen de kinderen en ik doe mijn werk gewoon beter. Er ligt nog wel veel werk wat ik moet doen. Wat ik eigenlijk de afgelopen maanden moest doen.

Het zoeken naar een Kerk ben ik ook weer meer aan het oppakken. Ik heb het niet super naar mijn zin bij de kerk waar ik naar toe ga meestal. Ik vind het wat lauw en saai. Ik mis een beetje de honger. Maar er heerst nog veel geest van slavernij in de kerken. Dat maakt het lastig om een kerk te vinden. Maar afgelopen zondag was ik wel bij een hele fijne kerk. Dat vond ik zeer prettig om daar te zijn. Dus daar ga ik me denk ik meer op richten. Het is wel allemaal papiaments. Maar er is gelukkig vertaling voor me.

Er is nog veel meer te vertellen, maar dat is weer voor de volgende blog. Mi ta bai baña. Oftewel, ik ga me douchen.

Veel zegen,

Matthijs

...mijn deel is de Heere...

Het gevoel van reizen...

Het is best apart thuis komen na een vakantie in Zuid-Afrika en Mozambique. De mooie mensen, de rode aarde, de blauwe luchten met daartegen de groene palmbomen. De armoede, de activiteiten, de immense grotten en de vrijheid en ongereptheid die je daar kan proeven is hartverwarmend. Het raakt een snaar in mijn hart. Wat is de wereld toch veel groter dan Veenendaal, wat zijn de mensen soms toch anders dan in Nederland, wat kan de natuur toch veel ruiger zijn dan wat ik tot nu gezien heb en wat is de cultuur toch veelzijdig aan de andere kant van de wereld. Het is dan best apart om weer in mijn oude vertrouwde treintje te bolderen door Nederland. Het land van de hoge maatlat, van de gladde snelwegen en een bakje friet in 3 minuten. Het land van de aangelegde bossen en strakke stoepranden. Het land van de efficiëntie en excellentie.

Ik moest er erg aan wennen. Ow ja, dit is Nederland. Hier moet ik me thuis voelen. Wat betreft natuur doe ik dat ook, wat betreft kerk doe ik dat voor het overgrote deel in Nederland redelijk, en wat betreft mentaliteit voel ik me slecht thuis. Zeg nou zelf, wat wil je graag. Met de hele stam een hengeltje pakken en je visje voor die dag vangen of werken aan de lopende band en je target aan palingen roken voor die dag. Op zoek gaan naar hout om je vuurtje te bouwen en stinkend naar rook je bedje in duiken of de hele dag aan de kassa zitten om je briketten te verkopen aan iedereen die zijn 12e BBQ van deze zomer houdt. Waar ik Nederland heel erg tegenaan loop is dat vooruitgangsdenken. Waarom moet alles beter, waarom moet alles pragmatisch, waarom moet alles efficient, waarom moet alles meer, sneller, goedkoper of juist duurder, comfortabeler, slimmer, kleiner of juist groter and so on...

Ja, het is echt verruimend om eens andere gedeelten van de wereld te zien. Niet blind te staren op dat wat 'vertrouwd' is maar meer te zien van hoe mensen leven. Het relativeert zo veel.

Ik zou erg moeten wennen wanneer ik weer in Nederland moet blijven. Maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Ik hoop wel dat ik de rest van mijn leven nog heel veel landen van de wereld zal zien. Want dat is inmiddels wel een verlangen wat in mijn hart is gaan leven.

Matthijs

30 oktober!

Ik ben gevraagd om op 30 oktober te spelen in het voorprogramma van Ingrid Rosario. Dat is een Christelijke Spaanstalige zangeres en ze is in de spaanstalige wereld nogal erg populair. Ze komt naar Curacao en ik zal in het voorprogramma meespelen. Best leuk.

Dagboek

Vandaag ben ik de hele dag ziek thuis geweest. Het is dan best een dag om na te denken. Te denken over waar ik nu sta, wat er gebeurd en waar ik heen ga. En als ik zo alles op een rijtje zet dan ben ik een heftige fase van strijd. Niet dat ik zelf zo hard moet strijden op dit moment maar er wordt heftige strijd om me gevoerd. Het autoongeluk, het ziek zijn, de heftige situatie rondom Marijke en mij, de afwijzing vanuit de kinderen, de innerlijke strijd in mijzelf, de twijfels over dingen die ik over God geleerd heb; het zijn allemaal dingen die op me af worden gevuurd. Met als doel om me onderuit te krijgen, mij van mijn focus af te leiden, mij minder vruchtbaar te laten zijn en het bijltje erbij neer te leggen. Ik moet zeggen, de verleiding was groot. Wat er met name erg inhakte is dat ongeluk en de fouten die ik daarbij zelf maakte. Daardoor had ik echt zoiets van, ik kan beter mezelf opsluiten in mijn kamer, want ik kan beter niet iets doen. Dat gaat niet goed komen. En ik zou graag naar Nederland gaan uit angst om de controle over de relatie met Marijke helemaal kwijt te raken. Iets wat ik juist moet leren, maar waar ik erg bang voor ben.In al die dingen komt er één dingen heel sterk op me af: vertrouwen. He brought me this far, so He will take me, all the way. Maar goed, de duivel kan alles uit de kast trekken wat hij wil, hij doet maar. God heeft mijn rechterhand gevat.

21 Toen mijn hart verbitterd was,

en ik in mijn nieren geprikkeld werd,

22 toen was ik een grote dwaas en zonder verstand,

ik was een redeloos dier bij U.

23 Nochtans zal ik bestendig bij U zijn,

Gij hebt mijn rechterhand gevat;

24 Gij zult mij leiden door uw raad,

en daarna mij in heerlijkheid opnemen.

25 Wie heb ik (nevens U) in de hemel?

Nevens U begeer ik niets op aarde;

26 al zou mijn vlees en mijn hart bezwijken,

mijns harten rots en mijn erfdeel is God voor eeuwig.

27 Want zie, wie verre van U zijn, gaan te gronde,

Gij verdelgt al wie overspelig U verlaat,

28 maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te zijn,

de Here HERE heb ik tot mijn toevlucht gesteld,

en ik wil al uw werken vertellen.

Ik hoef nergens bang voor te zijn. God zelf heeft mij met zijn rechterhand gevat. Ergens anders in de Bijbel staat, met zijn Heilrijke rechterhand. Zijn arm voor redding, genezing en zegen.

God is goed, en het is goed nabij God te zijn.

Vervolg auto ongeluk en ziek

Op dit moment zit ik nog in spanning te wachten op het verdere proces van het auto ongeluk. En dan bedoel ik met name de aansprakelijkheidskwestie. In principe was ik in het gelijk gesteld. Maar de tegenpartij heeft dat ter discussie gesteld en nu is het nog een open vraag wie er in het gelijk wordt gesteld. Ik heb het sterke argument dat ik op een voorrangsweg reed. De tegenpartij heeft het sterke argument dat ik 55 reed waar ik, hoorde ik achteraf, 35 mocht. Dat is best een spannende situatie. Cees is er op dit moment achteraan aan het gaan, en ik ben benieuwd wat er uit komt. Graag jullie gebed voor deze situatie. Het is vrij vervelend.

Verder ben ik op dit moment ziek. Het sleept al 2 weken en het is hardnekkig. Ik ben nu 3 dagen vrij, en ik hoop in deze dagen een beetje bij te komen.

Groetjes Matthijs

Auto ongeluk

Vandaag had ik een auto ongeluk. Hoewel het niet mijn schuld was voel ik wel de gevolgen. Al dat regelwerk is heel vervelend. En de kans is groot dat de auto maanden uit de running is. Maar gelukkig weten we dat God daar doorheen altijd nog goed is en voor ons zorgt.

Matthijs