Het gevoel van reizen...

Het is best apart thuis komen na een vakantie in Zuid-Afrika en Mozambique. De mooie mensen, de rode aarde, de blauwe luchten met daartegen de groene palmbomen. De armoede, de activiteiten, de immense grotten en de vrijheid en ongereptheid die je daar kan proeven is hartverwarmend. Het raakt een snaar in mijn hart. Wat is de wereld toch veel groter dan Veenendaal, wat zijn de mensen soms toch anders dan in Nederland, wat kan de natuur toch veel ruiger zijn dan wat ik tot nu gezien heb en wat is de cultuur toch veelzijdig aan de andere kant van de wereld. Het is dan best apart om weer in mijn oude vertrouwde treintje te bolderen door Nederland. Het land van de hoge maatlat, van de gladde snelwegen en een bakje friet in 3 minuten. Het land van de aangelegde bossen en strakke stoepranden. Het land van de efficiëntie en excellentie.

Ik moest er erg aan wennen. Ow ja, dit is Nederland. Hier moet ik me thuis voelen. Wat betreft natuur doe ik dat ook, wat betreft kerk doe ik dat voor het overgrote deel in Nederland redelijk, en wat betreft mentaliteit voel ik me slecht thuis. Zeg nou zelf, wat wil je graag. Met de hele stam een hengeltje pakken en je visje voor die dag vangen of werken aan de lopende band en je target aan palingen roken voor die dag. Op zoek gaan naar hout om je vuurtje te bouwen en stinkend naar rook je bedje in duiken of de hele dag aan de kassa zitten om je briketten te verkopen aan iedereen die zijn 12e BBQ van deze zomer houdt. Waar ik Nederland heel erg tegenaan loop is dat vooruitgangsdenken. Waarom moet alles beter, waarom moet alles pragmatisch, waarom moet alles efficient, waarom moet alles meer, sneller, goedkoper of juist duurder, comfortabeler, slimmer, kleiner of juist groter and so on...

Ja, het is echt verruimend om eens andere gedeelten van de wereld te zien. Niet blind te staren op dat wat 'vertrouwd' is maar meer te zien van hoe mensen leven. Het relativeert zo veel.

Ik zou erg moeten wennen wanneer ik weer in Nederland moet blijven. Maar dat zien we tegen die tijd wel weer. Ik hoop wel dat ik de rest van mijn leven nog heel veel landen van de wereld zal zien. Want dat is inmiddels wel een verlangen wat in mijn hart is gaan leven.

Matthijs