Het moeilijke conflict tussen de Bijbel en de zichtbare werkelijkheid

Ik heb vandaag een blog geplaatst over de lastige vragen die ik soms heb. En ik kwam deze video daarna tegen. Hij was me echt mega uit mijn hart gegrepen.

Nos Dushi Isla Kòrsou

Het wordt tijd om eens een blogje te schrijven over kenmerkende dingen van Curaçao. Sommige dingetjes zijn minder bijzonder, andere zaken kunnen wij ons als Nederlanders amper voorstellen. Laten we eerst eens beginnen bij de belastingdienst.

Wanneer je als buitenlander naar Curaçao komt is het op zijn zachtst gezegd prettig om zekerheid te hebben over je financiële zaken. Hoeveel kost het verblijf daar? En daar hoort ook de vraag bij: Moet ik belasting betalen. Hier op Kòrsou is het heel makkelijk. Daar kom je pas achter als je het land weer uit gaat. Als je geluk heb kun je gratis weer weg, als je pech hebt betaal je 80.000 (concrete situatie van iemand die recent vertrokken is). Kan je dit van te voren nagaan? Nee. Kan je op regels en afspraken teruggrijpen? Heel moeilijk. Er bestaat geen belastingdienst site waar antwoord staat op alle vragen, er is geen belastingtelefoon waarbij je de garantie heb dat als je een tweede keer belt dat je dan hetzelfde antwoord heb. En bovendien, als je belasting moet betalen wanneer je het land vertrekt dan heb je gewoon zelf de verkeerde douane beambte gekozen ;-) Misschien was die met het goede been uit het verkeerde bed gestapt….

…. Want dat is het volgende bijzondere aan Curaçao. Gezinnen zien er vaak heel bijzonder uit. Een gezin, dat leeft met twee vaders in huis, waar moeder nadrukkelijke persoonlijkheid is en de lakens uitdeelt, en oma het niet kan laten om zich ermee te bemoeien is niet zeldzaam. Er lopen allerlei seksuele lijntjes. Dat is een groot probleem op dit eiland. Een gezin met kinderen van verschillende vaders komt erg veel voor.

Verder is Curaçao natuurlijk het eiland van de sneeuwwitte stranden, met azuurblauw water en wuivende palmbomen. Het land van de batido's en de tamarijnen. Het land van het papiaments, Nedelands, Engels en Spaans. Het land van de 150 verschillende Nationaliteiten op 150.000 inwoners. Het land van de mundi's en de hagedissen. Het land van de blauwe vlag met gele sterren. Het land waar eten heel lekker en belangrijk is. Het land van de salsa en de bright bier. Het land waar in één taart 1,5 kilo suiker en 23 eieren gaan. Het land waar vrouwen nepnagels hebben die 2 cm langer zijn dan hun vingers en sierlijk met beschilderd zijn. Het land waar je varkensstaart en kippenpootjes eet. Het land waar het vieren van verjaardag een heel ritueel is. (daar ga ik nog een blog over schrijven).

Het is grappig om te merken wat een verschil in beleving van afstand. Hier is 25 km rijden wel heel erg ver, in Nederland is dat naast de deur. Nou geef ik toe, de wegen zijn niet helemaal vergelijkbaar. Gaten waar de as van de auto van doorbreekt, wegwerkzaamheden die gerust een half jaar duren en asvaltpleister die maken dat je hobbelend en bobbelend over de wegrijdt. Ik heb me wat vaak verbaasd over dat de auto nog schokdempers heeft.

Een APK is te krijgen terwijl je nog in de auto zit, maar een reparatie kan soms een jaar op zich laten wachten omdat drie keer uit Japan het verkeerde artikel komt. De boodschappen zijn 50 % duurder en de Albert Hein is exact hetzelfde als in Nederland. De airco is bijna bevriezend en de kerk is in de bios. In de bus staat gospelmuziek aan en in de winkel Don Moen. Kerst is verkeerd want Jezus is niet op die dag geboren en als je sinterklaas viert ben je wel helemaal van God los. Veel knallen met oud en nieuwe om de geesten te verjagen en de Rooms-katholieke kerk die voodoo heeft geaccepteerd.

Dat is mi dushi isla Kòrsou. Mi te ami.

MF

Het moeilijke conflict tussen de Bijbel en de zichtbare werkelijkheid

Er is een heel moeilijk conflict wat heel veel hersens hard heeft laten kraken. En dat is dit: Hoe moeten we omgaan met de situaties waarin we om ons heen wat anders zien dan wat we in de Bijbel lezen.

Voor mij is dit een zoektocht geweest, en nog steeds wel, die de laatste 3 a 4 jaar van mijn leven blijft achtervolgen. En wat ik erg moeilijk vond. Ik geloof sterk in de Bijbel en daar staat dat we als christen vrij zijn van de macht van zonde en dood. Maar ik heb er zelf jaren in vast gezeten. Hoe kan dat nou? Klopte de Bijbel niet? Was God dood? Deed geloven er wel toe? Uiteindelijk heeft mij dit echt op een punt gebracht dat ik dacht: Doei God, zonder U en zonder Uw regels is het leven heel wat minder ingewikkeld. Ik was erg boos op God.

Wat is nu waarheid in die periode. Had God me niet bevrijd? Bestond God inderdaad niet? Snapte ik sommige dingen nog niet? Kende ik de kracht van de Heilige Geest nog niet.

Verder is genezing natuurlijk een hot item in deze discussie. Is genezing niet meer van deze tijd, alleen voor missiologische context of heeft de westerse wereld zich zoveel in zonde gehuld dat God zich terugtrekt om met wonderen en tekenen te werken? Het zijn allemaal verklaringen die vaak door mensen zijn geroepen.

Wat is nou waarheid? Ze zullen op zieken de handen leggen en ze zullen genezen, of de zichtbare realiteit om ons heen?

Dezelfde discussies zijn er over Gods voorziening, over de heerschappij van Jezus, over satans vernietiging, over de kracht van het gebed, over de autoriteit die gelovigen hebben enzovoort. Er zijn heel veer dingen in de Bijbel en in het leven met God waarin ik tegen een conflict aanloop. Waar is mijn anker, wat geloof ik? Geloof ik echt in alles wat er in de Bijbel staat? Dan kom ik vaak tot de conclusie: God, ik geloof het, maar help me ook het te geloven. Geloof blijkt uit de daden, en als ik daar naar kijk heb ik soms heel weinig geloof.

Een veelgehoord bezwaar in deze discussie is de soevereiniteit van God. God is toch soeverein dus als Hij wil dat ik gered wordt, dan gebeurd het toch. Als Hij wil dat ik bevrijd wordt van de macht van zonde en dood, dan gebeurd het toch? Als Hij wil dat ik genezen wordt, dan gebeurd het toch? En bij al deze punten, wordt vaak gezegd dat als het niet gebeurd dat dit ook de wil van God is. Is het niet zo dat voor en tegenspoed, ziekte en gezondheid, ons uit de vaderlijke hand toekomen. Nee, daarin heeft Jezus in zijn leven duidelijk het voorbeeld gegeven wat ons uit de Vaderlijke Hand toekomt. Wie Hem heeft gezien, die heeft de Vader gezien. In Gods soevereiniteit heeft Hij besloten de mens te bevrijden van de gevolgen van de zondeval. Dat is Gods Soevereiniteit. En ik wil niet het lef hebben daar tegenin te gaan.

Het is echt mijn verlangen om mijn fundament voor 100% in het woord van God te leggen. Als God iets zegt, dan is het zo. Ik wil ernaar zoeken, ik wil ervoor vechten. Niet die simpele antwoorden zoals: we leven nu eenmaal in een gebroken wereld, er was niet genoeg geloof, er was zonde, die persoon is niet gezalfd met de Heilige Geest, er is verkeerd gebeden of wat dan ook. Nee, wat de Bijbel zegt is waar, en ik wil het zien, want het staat er niet voor niets. Ik ben dorstig, hongerig naar Gods kracht en bovennatuurlijke werking.

Hier nog een liedje die prachtig verwoord hoe ik dit beleef.

You are the Way, the Truth and the Life
We live by faith and not by sight for You,
We're living all for You

Mooie video

That's My King! from Albert Martin on Vimeo.

Het is mooi om deze video op hoge resolutie te kijken. Klik dan op bovenstaande link.

Matthijs

Internet bijzonder slecht

Ik leef hier op een bijzonder eiland. De afgelopen dagen waren zelfs zo bijzonder dat er 80% van de dag geen internet was en 20% een slechte verbinding. Dus het kan zijn dat ik de aanstaande dagen wat afwezig ben via de mail, weblog en andere contactmogelijkheden. Dan weten jullie bij deze de reden.

Matthijs

Gebed!

Ik wil jullie graag vragen om te bidden voor de pijn van de jongeren. Er is heel erg veel pijn en eenzaamheid. En God is hun harten aan het smelten. Maar daar is veel gebed voor nodig. Het zou een wonder zijn als deze jongens hier sterk en mentaal gezond uitkomen. Maar ik geloof in een wonder.

So, let's pray.

Vollyballen bij Annemarie

Hallo Allemaal

Gisteren zijn we wezen vollyballen bij Annemarie. Dat is iemand die op het eiland woont en veel doet met tienermeiden. Maar het is ook een trekpleister waar veel kinderen komen. De Hebronkinderen hebben hier erg van genoten. Hieronder kun je een aantal foto's zien.





Voor alle foto's klik dan op deze link.



MF

Vergeving

Het is de bedoeling dat er op deze blog ook regelmatig verhalen komen rond thema's waar ik over nadenk. Dit staat soms los van het werk wat ik doe, Hebron of Curaçao. Ik wil nu iets schrijven over Vergeving.

Vergeving hoort bij één van de belangrijkste wapens om anderen bij Jezus te brengen. Ik denk dat dit de 4 belangrijkste zijn:

1. Haat, afwijzing en vervolging met liefde beantwoorden.
   
2. Vergeving schenken in plaats van wraak.
   
3. Een zuivere morele levensstijl.
   
4. En het bewust zijn dat we een Geestelijke strijd strijden, en daarbij bereid zijn ons leven daarvoor te willen geven.
   

Ik wil hier een paar korte dingen schrijven over vergeving. Ik merk namelijk dat het bij mezelf ook nog best een belangrijk punt is. Hoewel ik niet heel veel bezig ben met politiek en wereldgebeurtenissen vraag ik mij bijvoorbeeld wel af of ik de aanslag van 11 september 2001 vergeven heb, of ik de historie van ons gezin in de gereformeerde gemeente vergeven heb, of ik alle fouten die ik zelf gemaakt heb vergeven heb. Hebben al deze mensen in mijn ogen echt niets meer gedaan? Kan ik moslim-extremisten tegenkomen zonder ook maar te denken aan aanslagen of moorden, net zo min als dat ik christenen tegenkom zonder te denken aan de kruistochten, de verdeeldheid en de verwijten onderling. Want dit is denk ik het eerste belangrijke punt van (christelijke) vergeving. Vergeving denkt niet meer aan de fouten van de ander. Maar vervangt deze boosheid met de liefde van Christus voor die persoon.

Verder verbaasd het mij dat zoveel mensen vergeving nog koppelen aan of die ander wel vergeving vraagt, wel van gedrag veranderd of berouw toont. We zijn christenen, die het voorbeeld van Jezus navolgen. Met mij zou het hopeloos gesteld zijn als Jezus dezelfde eisen zou stellen aan vergeving zoals hierboven genoemd. Ik verander vaak niet van gedrag, soms heb ik niet eens spijt of vergeet om vergeving te vragen. Jezus kon vergeving schenken omdat zijn hart gevuld was met de liefde van de Vader zoals ons hart gevuld is met de liefde van Jezus. Dit is het tweede belangrijke punt. Vergeving wacht niet op de ander, maar wordt snel en vaak geschonken op basis van Jezus' vergeving en liefde voor ons.

Dan is er nog de vraag; is vergeving een gevoel? Of is het een keuze. Dit is een hele dubbele. Liefde is zeker te weten niet 'just a choice'. Het is zeker te weten ook een gevoel. Maar niet alleen een pijnlijk gevoel of alleen een fijn gevoel. Toen Jezus aan het kruis hing deed dat nogal zeer. Het was geen prettig gevoel. Toch was dat wel de weg waardoor Hij vergeving bracht. Aan de andere kant was zijn hart ook vol verlangen naar ons, om ons in zijn armen te sluiten, om de farizeeën bij de Vader te brengen. Er was veel liefde bij. Echte liefde, dat voortvloeide uit zijn hart, gegeven door de Vader. Vergeving doet dit vanuit bewogenheid en liefde voor de ander.

Is vergeving ook verzoening? Wat betreft diegene die vergeving schenkt wel. De dader hoort niet meer de boosheid, haat en veroordeling tegen die komen die misschien wel verdiend is. Zo gaat Jezus niet met ons om. Het gebeurd wel regelmatig dat de dader verhard is door zijn eigen daden en daardoor geen verzoening wil. Dan houdt het voor de vergever op. Maar ook in dit geval geld. De liefde van Jezus doet de hardste harten smelten.

Pff, dit is wel allemaal heel hoog en onbereikbaar. Wanneer dit een reactie voor je is wil ik je aanmoedigen te hongeren naar de volgende dingen. De liefde van Christus en de kracht van de Heilige Geest.

In de Bijbel staat dat wie veel vergeven is schenkt veel vergeving. Wie weinig vergeven is schenkt weinig vergeving. Als het moeilijk is voor je om te vergeven, leer je eigen hart kennen, wat je gedaan hebt en hoeveel Jezus jouw vergeven heeft. En leer Jezus liefde schenken. Ik denk dat veel mensen niet goed weten hoeveel Jezus van ze houdt en hoe ontzettend ze Gods geliefden zijn. Maar daar kan ik nog pagina's over doorschrijven. Net zoals het leren kennen van de Heilige Geest. En van zijn kracht.

Veel zegen, God is voor jullie en Hij houdt van jullie.

Ps.: Dit is niet veroordelend bedoeld of om een rotgevoel aan te praten. Ik wil jullie alleen bemoedigen en christenen opbouwen om meer van de liefde van Jezus te laten zien.

Werk...

Hallo Allemaal,



Ik heb al een paar keer beloofd om wat meer te gaan schrijven over het werk wat ik doe op Hebron. Dat heb ik tot nu toe nog niet zoveel gedaan. Vandaar deze blog.



Ik vind het best lastig om te schrijven over mijn werk op Hebron. Veel dingen zouden jullie gewoon moeten zien. Om de diepte te voelen, om de nood te begrijpen en alle andere dingen die bij het werk komen kijken. Veel dingen zou je anders niet snappen.



Verder ga ik natuurlijk niet alle levensverhalen van de kinderen hier vertellen en vertellen wat ze mij zeggen. De kinderen hebben een eigen leven waar ook privacy bij hoort.

Als derde ben ik, evenals de meeste van Hebron, niet onverdeeld enthousiast over de situatie waar we in zitten. Het is wellicht voor een kind beter om bij Hebron te wonen dan op straat of in een verrot gezin, maar elk jaar 10 nieuwe tio's en tantes zien komen en gaan is ook niet opbouwend voor de hechting, vertrouwen en zekerheid. Er wordt daarom ook hard nagedacht over een andere vorm. Maar zolang die er nog niet is geven we wat we kunnen en doe we ons best om de kinderen te wortelen diep in de liefde van Jezus en om sterke personen en karakters van ze te maken.

Maar ik zal mijn best doen om wat meer inzicht te geven in wat ik doe, hoe ik dat beleef en wat het betekend voor de kinderen. Het laatste zinnetje van de vorige alinea is voor mij heel belangrijk. Het is mijn missie. Ik wil graag zien dat de jongeren geworteld raken in de liefde van Jezus. Vrij van angst, vrij van afwijzing, vrij van zoeken naar bevestiging maar met een stevig, warm en liefdevol fundament. Verder wil ik, met name de jongens, opvoeden tot sterke gezonde mannen. Die keuzes kunnen en durven te maken, die weten wat ze willen en daarnaar durven te handelen.

Dit leer je ze niet zomaar. Ik ben de 150e tio/tante. Als ik iets wil wat niet zo in het straatje past van het kind, komt er over een maandje wel weer een nieuwe. En bovendien, wat heb jij met mijn leven te maken. Je gaat toch over een jaar weer weg.

Het komt dus heel erg aan op een gezonde voorbeeldhouding. Ik merk dat ik daarmee veel vragen krijg. En veel diepe gesprekken. Dat vind ik erg gaaf om te beleven. Maar inhoudelijke dingen zal ik daarover hier niet delen.

Verder ben je bezig met alledaagse dingen van het leven van een kind en puber. Dat houdt in dat je soms bezig bent met verzorgende taken zoals eten koken of helpen kleren uitkiezen, ik ben bezig met grenzen stellen en hanteren, niet te vergeten; leuke dingen doen, helpen in het opbouwen van sociale contacten, gedragsmanieren aanleren, sociale vaardigheden aanleren en dat soort dingen meer.

Dit zijn wel de meest gangbare dingen waar ik me mee bezig houd.

Ik ben blij dat we op dit moment met een hoge bezetting zijn zodat we veel persoonlijk kunnen investeren in de kinderen.

Concrete vragen kan je in de reacties plaatsen of daar kan je me over mailen. Dan zal ik daar nog een keer op ingaan in een latere blog.

voor meer informatie over hebron kan je kijken op http://www.hebron.an/. Je kunt hier ook terecht voor een bankrekeningnummer om Hebron te sponsoren.

Post!!

Vandaag is mijn tweede kaartje aangekomen. Bedankt!!



Maar via deze weg wil ik nog wat contactgegevens communiceren.



Ik woon op:
Landhuis Veeris

Oudeweg naar Westpunt z/n

Willemstad

Curaçao



Het adres van Hebron is:

Stichting Kinderdorp Hebron

Bellisimaweg 30

Willemstad

Curaçao

Het beste is om de post te versturen naar het adres naar Hebron. Dit is het meest betrouwbaar.



De verzendtijd is normaal gesproken 2 weken maar kan ook een stuk korter zijn, bijvoorbeeld 4 dagen, maar ook veel langer zoals een half jaar.



Pakketjes en dikke enveloppen worden vaak niet vertrouwd en daarom open gemaakt, leeggehaald of niet bezorgd. Laat daarom even weten wanneer er iets groters of dikkers verstuurd wordt zodat ik na 2 weken naar het postkantoor kan gaan om het op te laten zoeken. Het is handig om hierbij een verzendnummer te hebben. Deze kan je bij verzending in Nederland ontvangen. Verder ben ik digitaal te bereiken.



Mail: jmfreeke@gmail.com

Mail hebronzaken: Matthijsnaarhebron@gmail.com

Skypenaam: jmfreeke

Msn: mfreeke@filternet.nl



Telefoon mobiel: (5999)6971467

Telefoon Veeris: (5999)8689031



Voor het bellen naar de antillen kan je bellen via 0900 9696 [telefoonnummer] #. Dan kan je bellen voor 7 cent per minuut. Rechtsreeks bellen via kpn is hopie duur.



site's

weblog: matthijsnaarhebron.blogspot.com

foto's: picasaweb.google.com/matthijsnaarhebron

video: www.youtube.com/matthijsnaarhebron



Sponsoring

Wanneer je financieel wilt ondersteunen kan dit. De giften lopen via de stichting vrienden van de hoop. Deze giften zijn fiscaal aftrekbaar. Gegevens hiervoor zijn



Postbank 3504700

t.n.v. Stichting Vrienden van de Hoop

o.v.v. Matthijs Freeke



Bij deze de lang verwachte informatie



Matthijs

Geknipt!!!

Van onze verslaggever:

Op donderdag 9 juli vond op landhuis veeris iets zeer opmerkelijks plaatst. Dhr J.M. Freeke, welke normaal zeer bekend stond om zijn hoge eisen wat betreft kappers en kapsters wordt geknipt op het terras van Veeris. Door een collega. Interessant genoeg om dit fenomeen eens van wat dichterbij te bekijken. Toen Dhr. J.M. Freeke nog vanuit Nederland moest vertrekken was het al de nodige tijd om wat aan zijn haar te doen. Maar dit schoot er telkens weer bij in. Deze jongeheer die gerust voor een half jaar zich niet liet knippen vertoonde het merkwaardige gedrag om elke keer als hij geknipt moest worden, als student, toch naar de duurste kapper te gaan. In de andere kappers het Dhr. Freeke niet zeer veel vertrouwen.

Maar tijden veranderen, mensen ook. Het werd namelijk deze jongeheer snel duidelijk dat hij niet op deze wijze, met dit kapsel in de Antilliaanse cultuur kon inburgeren. Iedereen was piekfijn verzorgt, behalve deze rijke westerling. Hoe kon hij nou op deze manier verwachten dat andere mensen hem serieus nemen. Aan de andere kant kon Dhr. J.M. Freeke maar moeilijk wennen aan de financiele verantwoordelijkheid die hij had om zijn geld over een heel jaar te verspreiden. Hij dacht vaak, zal ik aan het eind van het jaar nog wel genoeg hebben als ik dit nu uitgeef? Daarom ging hij liever niet naar de kapper. Op Veeris woonde gelukkig nog een andere collega die aanbood om zijn haar te knippen, eerst enigsinds geschokt, maar ook weer in een gekke bui, ging deze jongeman er toch op in. En eenmaal ja, blijft ook ja. Dus ziedaar, het resultaat verschijnt nog bij de foto's.

MF

Matthijs gaat Fietsen

Hallo Allemaal,

Vandaag heb ik mijn eerste, in curacaose begrippen, grote fietstocht gemaakt. Echt groot is het nog niet; ik denk zo'n 25 km. Maar ik ben nog nooit zo kapot geweest na een eindje fietsen. De volgende keer moet ik het wat meer opbouwen en meer ijskoud water meenemen en meer eten. Op gegeven moment vond ik het echt best spannend worden. Ik wist hoe dan ook niet waar ik was, en ik was gewoon misselijk van de zon en de hitte. Nergens is schaduw, en de zon brand keihard. Echt, dat was behoorlijk heftig. Op gegeven moment ben je gewoon bang dat je wegzakt en dat je niet meer overeind komt. Maar ik heb het getrotseerd en ik voel me nu wel heel trots. Maar de volgende keer ga ik het wel anders doen!!

Matthijs

Tio Matthijs

Hallo Allemaal,

Gisteren heb ik voor het eerste gewerkt op Hebron. Het was erg leuk!! Hier kom ik voor. Ik vond het wel erg fijn dat ik aan de slag kon omdat ik me een beetje begon te vervelen. Ik wilde graag gaan werken.

De groep is opgedeeld in twee sub-groepen. De oudste en de jongere kinderen. Beide groepen hebben 4 kinderen. Het is best een hele nieuwe ervaring omdat de kinderen in Nederland anders zijn als de kinderen in Curacao. Kinderen kunnen erg energiek zijn, maar hier is dat nog meer. Het is een hele (lichamelijk) expressieve cultuur. Wel grappig maar ook wel wennen. Stoeien is bijvoorbeeld heel belangrijk voor de jongens. Ik vond het heel fijn om te merken dat ik al wel zoveel contact heb met de kinderen. Ze zijn erg blij dat er eindelijk een tio is en niet alleen maar tantes.

Ik vertel morgen meer over het verloop van zo'n dienst en hoe alles in z'n werk gaat. Ik moet nu weer werken.

Groetjes Matthijs

Ik ben op dit moment heel erg bezig met mijn taak voor Curaçao. De afgelopen weken heb ik vakantie gehad, en aan de ene kant is dat heerlijk, maar ook heel onbevredigend. Ik ben hier gekomen om Hebron te dienen maar ook om de kerk hier te helpen. Nu heb ik nog maar één zondag gehad en tot nu toe nog maar 2 kerken van binnen gezien maar ik wil heel graag snel helder hebben wat Gods plan voor me is hier op Curaçao. En daarvoor moet je de mensen leren kennen en de cultuur in duiken en de taal leren. En daar kan je niet te lang mee wachten. Ik vond het heerlijk hoor die eerste 1,5 week vakantie, en heb lekkere dingen gedaan en gegeten maar daarvoor ben ik niet hier gekomen. Maar het is zo snel zo makkelijk om gewoon mijn hebronding te doen, en niet te hongerig te zijn naar ‘ revival en transformatie’ ;-) Er is zoveel meer mogelijk. En ik wil eigenlijk meer met die dingen bezig zijn en wat minder vakantie houden. Ook gewoon in de dagen dat ik vrij ben. Ik ben benieuwd wat de toekomst brengt!

Matthijs