Gisteren ben ik terug gekomen uit sint Maarten. We waren daar om mee te spelen in het voorprogramma van Donnie Mc Clurken. Maar dat kan ineens wijzigen natuurlijk. Zo hoorden we 8 uur voordat het vliegtuig vertrekt dat het spelen niet door ging. Auke en ik hebben besloten met z'n tweeën alsnog te gaan. En de verhalen kan je hier lezen.
Trainingen
Voordat we vertrokken hebben we veel trainingen gehad. John was hard aan het werk. Muziek gemaakt, ons begeleid, zang afgestemd op elkaar. Het was heel gaaf en heel cool om daaraan te werken. We hadden het goed met elkaar en zagen uit naar het optreden. Maar toch in elk gebed was daar die uitspraak: Jezus, we willen dat ze U gaan zien. We vinden het gaaf, we vinden het cool, maar het gaat om U.
Slecht nieuws
In de nacht van vrijdag op zaterdag werd ik 12 uur gebeld. Zaterdag 8 uur vertrok het vliegtuig. Zo kort van te voren kreeg ik het slechte nieuws dat het spelen niet doorging. Daarvoor verschillende redenen gehoord. Van problemen met Insel Air tot het slecht georganiseerd zijn van dingen. Aan wie of wat het ligt is niet duidelijk en niet interessant. Voor mij best een tegenvallen. Spelen in een voorprogramma van een grote artiest als Donnie McClurken is niet een dagelijkse bezigheid. Maar meteen werd ik sterk bepaald bij: Het gaat niet om onze eer, om ons te profileren. We hebben onszelf voor God neergezet als dienstknechten. En zij zijn niet baas over hun eigen leven. En daarmee heb ik geen recht om boos te worden of op mijn strepen gaan staan. De enige die dat zou kunnen doen is God zelf, maar Hij deed dat kennelijk niet. He knows why!
Toch gegaan
We zijn toch gegaan. Niet teleurstelling is de baas en ik laat me niet uit het veld slaan. Tickets zijn toch betaald dus op z'n minst hebben we een leuke vakantie. Sint Maarten was ik nog nooit geweest. Evenals Saint martin. Bovendien werd ik daar sterk toe gedreven en ervoer ik dat als God die sprak. Voor Auke was de situatie precies hetzelfde dus ik had een maatje om mee te gaan. 'Toevallig'! Nee, zoiets heet; God, die aan het werk is.
Vliegen en T-shirt
Spullen ingepakt, gitaar toch mee, blij gezicht, beetje moe van slaapdienst, in de auto op weg naar HATO airport. Besloten God te dienen, zijn liefde uit te delen en beschikbaar te zijn. Daarom ons T-shirt aangedaan. OUR LIFE ROCKS, THANKS TO JESUS. Daar hebben we veel reacties op gehad. Met mensen gesproken over Jezus, of mensen reageren erop met Amen!. Het was erg leuk. Bagage ingeleverd, gelukkig geen problemen gekregen bij de Douane en toen zaten we daar boven. Heerlijk genoten van kopje koffie en excited over de reis de we zouden gaan maken. Geen idee wat er allemaal zou gebeuren. Ineens was Auke in gesprek met iemand. Mijn begrip gaat niet zo super snel vanwege het engels maar het bleek de manager te zijn Donnie McClurken. Huh, best apart ofzo. Binnen het Amerikaanse wezen worden grote artiesten zoals deze apart genomen, met beveiliging en onbereikbaar. Wij konden gewoon op normaal niveau praten. We hebben ons verhaal gedeeld en hij was echt geshockeerd. Het is aan de ene kant erg mooi om te zien dat de niet leuke dingen gezien en gedeeld worden door mensen als deze en aan de andere kant konden we getuigen van hoe wij ermee om zijn gegaan. We zijn dienstknecht van Jezus als we op groot podium staan, maar ook als dat ineens gecanceld wordt. De manager vond dat een heel bijzondere houding. Hij zei steeds: Oh, I hate that. Dat dingen zo kunnen lopen.
Anyhow, we hebben wat kennis gemaakt met de bandleden. En vlogen naar sint maarten. Geen idee wat we gingen doen, geen auto, geen verblijfplaats, geen dingen afgesproken, niet veel geld, geen pinpas etc. Boeiend. What will happen?
VIP-Treatment
Uit het vliegtuig worden we meteen opgevangen door mensen van de GOSPEL-GMX. De organisatie achter het concert. Direct uit de slurf. Paspoorten inleveren, we konden de rij bij de Douane passeren. Na de douane worden we in luxe kamer in gebracht met luxe banken, koelkast met drinken. Echt zon VIP ruimte. Daar konden we chillen, wachten op onze koffers en ff naar de wc. Luxe luxe. Het is wel heel apart want eigenlijk heb ik niets met hun van doen. En ik kan ook niet zo bijzonder gitaar spelen als hun.
So However. Met de artiestenbus gingen we richting het hotel. Zou er een kamer voor ons zijn? Zou de manager van McClurken of de voorganger wat voor ons regelen. Hotelkamer kost 200 Dollar per nacht. Oh, sorry meneer, u heeft sedula. Dat kost dan $150 per nacht. Oh, sorry, het is goedkoper. Het is 100 Dollar per nacht. "You don't have to say sorry for making it cheaper." Bon, Auke was zo lief hotelkamer te betalen. En daar zit je dan in het grootste en duurste hotel van St maarten. Heerlijk met warme douche, wat is dat lang geleden. Het lekkerste bed wat ik ooit heb gehad.
Dit gaat een lang verhaal worden.
Om een lang verhaal kort te maken. Het was luxe leven, luxe eten, nieuw eiland mee maken en al dat soort dingen meer.
Jezus uitstralen
We hadden wel wat anders te doen dan alleen de tourist uithangen. Ik had besloten ook Jezus te dienen ook nu het allemaal anders ging. Dus we gingen zingen, bidden zowel op onze slaapkamer als in de hal waar een gigantisch gigantische mooie vleugel stond. Ik heb al wel eens op een vleugel gespeeld maar dit was, voor zover ik er verstand van heb, echt een hele goede. Heerlijk om daar zo op te spelen. En Auke zingen. Meestal Engelse liederen. Veel mensen kwamen luisteren en kwamen daarbij tot rust. Het voelt als Gods Geest die dan heel dichtbij is. Daarna gingen we uit eten en signaleerde ik een vrouw naast ons waar ik bewogenheid over had. We raakten daarmee in gesprek over wat we hier gingen doen. Over Jezus. Over de teleurstelling maar ook over hoe we daar mee om gingen. Dat vond ze erg mooi. Later kwam ze naar ons om te vertellen dat haar tante ziek was. Het was nogal een lastige complexe situatie voor haar. We hebben haar over Jezus verteld, aangeboden voor haar te bidden. Dat vond ze wel erg fijn. En concreet advies gegeven. Wow, wat is God aan het bewegen.
De volgende dag zag ik dat er een kerkdienst was in het Hotel. Cool! Ernaar toe gegaan maar er was nog niemand een half uur van te voren. Ik zeg tegen Auke 'ik ga mijn gitaar halen' Zo gezegd zo gedaan. We hebben daar twee liederen gezongen en ik ervoer daar een sterke zalving. De voorganger van Curacao kwam toen net binnen. 'Ik hoorde zingen en dacht, hier is Jezus'. Gaaf. De voorganger had het echt even hard nodig. Zo zijn we daar elkaar weer tot bemoediging geweest. And so on!!
Dus de zaterdag bestond uit vertrek Curacao, aankomst, hotelkamer bekeken, lunch om half 3, piano spelen, op verkenning uit, de bijzondere airplane takeoff bekeken van sint maarten, naar de zee geweest, wezen uit eten (bijzondere soep, spaghetti carbonara, en thiramisu), met vrouw gesproken, nog meer met vrouw gesproken en weer piano gespeeld. Om 12 uur gaan slapen.
Ontbijt
De zondag begon met het lekkerste ontbijt van mijn hele leven. Wat luxe, wat uitgebreid, wat lekker. Echt gigantisch. Ik had zoveel gegeten dat ik zelfs met het avondeten nog geen honger had. Heerlijke omelet, bacon, toast, worstjes, groentemix, fruit, yoghurt, croissant, browny cake, Jus d'orange, en nog diverse andere dingen. Ondertussen plannen maken over wat we die dag zouden gaan doen. Auto huren? Op stap? Taxitour? Franstalige gedeelte? Allemaal opties. Maar doordat we er achter kwamen dat er een kerkdienst was zijn de plannen een beetje veranderd.
Na die dienst zijn we naar de soundcheck geweest. Leuk, zo onder die bandleden. Je bent echt onderdeel van de groep. En het is mooi. Mooie muziek, maar ook leerzaam wat betreft het afstellen van het geluid. Het is me opgevallen dat vrijwel alle focus op goed monitor en podium geluid ligt. Zaalgeluid is piece of cake.
Flitsbezoek
We wilden nog wel graag naar het Franstalige gedeelte. Daar hadden we nu ongeveer 3 uur de tijd voor. Dus heel snel naar het Franstalige gedeelte. Dat is toch wel het vreemdste wat er is. Zo'n klein eiland maar toch twee landen.
